Од иронија ќе бидат лишени идеите родени од истата таа идеологија, колку и да се бизарни: идеи за хибернација на телото, за препарирање на телото и сл.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Костас Гаврас, синеаст Времето на козите претставува идеална реализација на бунтот на Мирослав Крлежа против канонизираната иконографија на соц-реализмот, тоа е дело кое настанува во процепот на таа идеологија, дело кое успева да се извлече од премногу ограниченото помнење на реалноста, на првата реалност, онаа што е наоколу, помалку и здодевна во својата рационална димензија.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Не сфаќаше дека многу генерации, во семејства заблудени во таа идеологија, стануваат жртви...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)