таа (зам.) - збунет (имн.)

А потоа, по малку време и сосема неочекувано насмевката му ја врати на лицето ведрината!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А кога ќе сме ја доживеале убавината на новораѓањето не сме сакале да се помириме со сознанието дека таа збунетост што ја создава младоста кратко траела.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Сфати дека за тебе сум само Ведран! - и почна лудо да се смее, но смеење за кое и самиот не се надевал.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но таа збунетост пред мојата исповед , барем на неговото лице, траеше само еден момент.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа црвенило, таа збунетост, тоа решение да оди така бргу на вода, предизвика во неа оправдано сомневање.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)