ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Јас знаев дека таа девојка лесно се заљубуваше, ама во тој момент не можев да сфатам дека до таму дошла работата.

Во собата, рекоа двајцата.

Ова се случи откако падна од столот.

Ете, тоа беше Нико.

Тој стана толку очаен, што уште тука, во живиот пренос, бараше некој од организаторите да му објасни која е таа девојка воопшто и што таа бара во неговата емисија.

Доволно е само да се постави прашањето: дали онаа фина загрепска девојка чијашто мажачка за Херцеговецот јавно ја оплакува, заедно со цел трамвај сограѓани, Маргина 35 27 нејзиниот татко, дали таа девојка воопшто заслужила било што подобро од оној суров провинцијален примитивец?

Седната зад баба ми и дедо ми, за разлика од изразите на другите нивни фотографии, самите веќе завлезени во возраст што ја брише ведрината од насмевката, таа девојка со мазно, тркалезно лице од фотографијата, во нас гледа преку полуспуштените очни капаци со еден чуден, повлечен и скромен, а наедно бистар и настојчив поглед.

Тој користеше секој повод да му расправа на Марка за таа девојка „со душа како топол лебец“.

Во таа девојка имаше нешто самовилско.

Или, зарем ако немало ништо, ќе ме прегрнеше тогаш, во фискултурната сала, под разбојот (макар и од бес да ме прегрнала); зарем ќе се согласеше да стоиме така пред сите, пред целиот клас, два долги мига, бескрајни секунди, лице во лице (носевите речиси ни се допираа); и зарем ќе ѝ речеше на својата најдобра другарка (која беше, за среќа и моја другарка, и како што бидува обично во тие младешки години – беше поштар меѓу нас двајцата), зарем, значи ќе ѝ речеше дека песната од први клас сѐ уште ја чува, и дека не прочитала ништо поубаво до сега од таа песна, ама дека не може да се согласи дека девојката опишана во песната е таа, оти таа, Луција, е лоша, грда, недостојна за таа песна; и зарем ќе ѝ речеше на таа девојка дека ја загрижува тоа што од првиот ден во првиот клас веќе не сум ѝ напишал песна, и дека не знае зошто е тоа така?

Таа девојка сега има дваесет години, а јас веќе триесет и пет; тоа е сосема пристојна разлика за здрав маж како Земанек, господине судија, разлика која привлекува, и јас не му се лутам; моите гради (простете за ваква индискреција, господин судија) веќе не се она што беа; не се веќе ни моите колкови, ни кожата; Земанек, едноставно, замина затоа што мораше.

Кога одевме по паркот, таа береше цвеќиња, или кинеше стракови трева, или откршнуваше гранчиња од дрвјата, а потоа бараше луѓе со очајни погледи, им се приближуваше, и им ги подаваше цветчињата, страковите, гранчињата. .

Таа девојка сите ја викаа Добрата Душичка, затоа што секого прашуваше: „Ти треба ли нешто?“

„Сонуваш да се ожениш а не знаеш дека таа девојка е ...

Побрзав да кажам дека од таа девојка, нејзина ќерка или комшика, побарав вода, жеден сум, ги наврев опинците да побарам бунар или чешма.

„Ти по сѐ посегнуваш. Ќе те убијам, ти се колнам.“ „Тикво зелена“, ме бутна на сламарникот.

Гледав кон отворената врата, домаќинката знаеше во што.

- Од сонцето што ме чвркна, домаќине - му рекла - чунки мене сонцето не беше ме видело во јаболкото досега, при с¯ што сум сестра на сонцето.

Коа видел син му од царот оти и таа девојка му избега, веќе не беше го изваил треќото јаболко од пазуа, да дури приближал близу до градот.

Седнал под едно дрво, близу до патот што било под сенка, да си починит и го изваило треќото јаболко од пазуа, та го пресекло и еве ти една девојка излегла, уште поубаа од друзите.

Со прво видуање, и ја познал оти не е таа девојка, та ја прашал: - Мори девојко, оти вака оцрне во лицето во некој саат време?

А која е таа девојка? Се збунив. Чувствував дека се сцрвувам. - Не знам.

Да се пречекори тој раскин кого што луѓето како и да не го забележуваат иако кој знае што воопшто забележуваат тие мрачни луѓе што се качуваат во вагоните на метрото за потоа да се симнат, што покрај превоз бараат тие луѓе што се качуваат пред или по за да пред или потоа се симнат, а што само се поклопува во некоја зона на вагонот каде што сѐ е однапред решено со тоа што никој не може да знае дали ќе излеземе заедно, дали прво ќе се симнам јас или пак оној слабичок човек со ролна хартија, дали онаа баба во зелено ќе продолжи до крај, дали тие деца сега ќе се симнат, ма јасно е дека да бидејќи веќе ги собираат тетратките и лењирите, низ игра и смеење приоѓаат кон вратата додека таму во аголот некоја девојка се стабилизира за да потрае, за уште многу станици да може да седи врз конечно испразнетото седиште, а таа девојка е непредвидлива.

ВЕНЕРА СО НАСТИНКА Секое попладне сонува еден ист сон Будејќи се над кафеанскиот мебел Ја прашувам има ли каде да преспие Не, одговара - само жмири од густиот чад Правејќи големи кругови од време на време Знам дека тое е еден ист сон пиејќи во друштво на таа девојка глумејќи заинтересирано додека светлата не стивнат Во темните часови е бескрајно тажно Се трудам да не паднам во пустилото што голта, испарувајќи од тие сиви очи Сѐ до следниот пијалок - во мугрите возејќи се - до другиот крај на градот Обземена од заморот заспива првата клупа галејќи ја росата...

Во Сопот тој имал роднина кој го славел Свети Никола, тие го прашуваат каде е таа девојка а тој покажува на мене.

А татко ми зад мене, сѐ гледал и потоа ми рече: Што беше она што го читаше? а јас бргу да се снајдам, му реков: Таа девојка не е писмена па ѝ го прочитав писмото од некое беќарче.

Милошка уште до есен иска поголем ќилим, со четири дипли и прва го изнесе на коњот, на кој беше товарена рубата на ќерка и, но сите знаеја дека модата е од рожденката, та и денеска, кога меѓу момите станува збор за руба и чеиз — се прашаат: дали таа и таа девојка носи „рожденски ќилим"?

Успеав дури некако и да ја намамам таа девојка во мојата машка гарсоњера што остана од татко ми.

Ако успее таа девојка во бело да се втурне во собата на вујко ми, тој, иако онака антав и во непристојна бела антерија, ќе се измолкне од под чаршафите и ќе потскокне на мртовечкатата постела (како штотуку извадена од водата риба што лудо се фрла по песокта).

Но иако е тешко да се скријат прашањата што се трупаат околу молчењето продолжив да ги поставувам, на оној мој познат начин - молчејќи: „Дали таа девојка в бело е несреќа за мојот брат?

Еднаш, пред некоја своја најдобра пријателка, заборавив како се викаше, истата таа девојка од куплерајот, (Розе ли, Сузи ли, татко ти никогаш не паметеше имиња), божем изјавила дека постои можност да го напушти ова штипско буниште сместено дури во грдото Горно Маало.

„И тоа мое заминување од Штип, ќе го сторам“, рекла Сузи, „со Црвенокосиот“.

КЕВА: Па и без неа. Не е само таа девојка...

Јас сум почесен од него: тој менувал свршеници, јас не менувам ни љубовници.

Од тој саат му беше влегол еден мерак и од ден на ден сè царев син венееше од големио мерак што му беше влегол во мислата за убајината на таа девојка...

Глас: Во пазувите на Ефес прапотомокот на Херакле по име Филип Македонецот по потекло од Карановата кралска лоза ја побара раката на Олимпија од братот ѝ Аримба зашто беше се вљубил во таа девојка без родители, прапотомок на Ахила, од Неоптоломеевата кралска лоза. Ахил пак беше син на кралот Пелеј.

„Таа девојка...“ рече Едо и не продолжи.

Најпрво ќе ти каже дали кај таа девојка имаш шанси или не, а потоа ќе ти објасни на кој начин да постапиш.

- Ти, Бреза, малку да не се зафркаваш со мене?

Додека јадевме, јас патем, божем случајно, му реков: - Да сум јас таа девојка за која што зборувавме, не би се мислела.

- Навистина така мислиш? – ме препраша задоволен. - Се разбира.