„Каква е таа гасеница?“ ја бев прашал.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Нејзиното ползење се случува негде по осетливите премини на сетилата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Една, со лепливи нозе. Овде, во планинава, ја немам сретнато“.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Сега и јас можам да си ја замислам таа гасеница на осаменоста.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)