таа (зам.) - возбуда (имн.)

Тоа чувство на таа возбуда и восхит со чудото на дотогаш непознатиот јазик на поезијата, со мелодијата негова, со понорноста на тажачка, во моите идни читања сѐ повеќе ми ги доближуваа по јазик и сензибилитет елегичната инкантација и возвишениот Рацинов лирски занес.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
А да не остаревме? Па зошто тогај таа возбуда Кога смислата е во тоа да се исчезнува?
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Ѝ се насмевна дури и на жена си! „Од каде сега пак таа возбуда?“ инсистираше таа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)