таа (зам.) - си (зам.)

Еден господ ја знае? Можеби и таа си ја имаше негде „обесено пушката“?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таа си напреде предена што ѝ беа потребни за идниот „нов човек", нешто даде на откуп да ѝ се испреде, каде за сирење, каде за сланина, и така, уште божиќни пости си ги иска пелените.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Нема сестри, нема брачеди, ни внуци на чие млеко да го задои нејзиното првенче. Уште како тешка таа си редеше и си мислеше: која баба, која задојница, која нарачница.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ех, тага ле, откако се знае Потковицата себеси, небидница владее со жителите нејзини, таа си ги коренува...
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А кога се заплати Атанас, во време ужина, главите на домаќинствата им рекоа на своите во полето Доста за денеска и сите, од сите страни, се сјатија во населбата во Потковицата, во дворот на Дамчевци Џаџовци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Таа си достоја на клетвата дека без него нема да живее.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но малата жена не можеше да одговори, таа си ја прекаса долната усна и почна тихо да цимолка.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Со други зборови, таа си ги изми рацете за сите несреќи од едно востание во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Партијата не греши, а ако погреши, таа си ги признава грешките и продолжува да греши.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога се одржуваа јавни судења, таа си го заземаше своето место во одредите на Младинската лига, кои ги опседнуваа судовите од рано утро до доцна навечер, извикувајќи повремено „ Смрт на предавниците“ !
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
После, кога ми дојде мене редот, откако таа си го положи испитот, го знаев само првото прашање.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Затоа таа си дава време. А и мене не ми се брза.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Таа си гризеше усните, стануваше и сама жолта.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Некои одеа првин кај мртовецот, му изразуваа сочувство на Танаил и ѝ палеа свеќа на мајка му; ѝ ставаа овоштие, локум и босилок на ковчегот, поседуваа крај неа и издишувајќи од жал, подречуваа нешто за кутрата старичка како се мачела како вдовица да го гледа и одрасне Танаила; и сега кога треба да проживее во полна куќа луѓе, таа си умира, си оди од овој свет; подречуваа нешто и за нејзината кротка, блага душа која на сите во селото, и роднинина и нероднина, само убави зборови им велеше, и која ни на живинче не му свикала, лош збор не му рекла; ќе сронеа по некоја солза, ќе поплачеа, и ќе си заминеа дома; ќе се измиеја на чешмата средсело или езерото, ќе го соблечеа црното руво, ќе облечеа други алишта, и одеа кај Китан на свадбата, на веселбата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
А еве ја мојата поетика, вели Шагал: Имав една крава која ја врзав со синџир за сонцето и таа си пасеше меѓу покривите и ѕвездите, покрај една древна словенска црква, обрасната во бујно зеленило.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Вџашен, без да има таква намера, го закопа погледот во долчето помеѓу нејзините дојки при што таа си ја стави раката на градите, со палецот и показалецот се фати за бисерниот гердан, да се покрие, но некако не криејќи му го задоволството дека знае каде му залутал погледот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не бев љубоморен ни кога таа си најде нов другар, Аргентинец, голтач на пламен; тој ми е дури, и денес, еден од најдобрите пријатели.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сестрите бришат, а таа си извира.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нема друга грижа гадинката, си велам, таа си живее, а ние треба да умреме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа си го тера само тоа што го знае.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тие ја удираат по раце и таа си ги собира кон устата, си дува во прстите, на удреното, и пишти ко квачка што го рани пилето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа си иде по тебе, што се вели, не се одзапнува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа си продолжува да вика, воопшто не нѐ гледа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Отфрлајќи ги сите побарувања на семејната божемна невиност и капејќи се во дречлива, неприродна неблагодарност, таа си го виори чувството на надмоќ пред конвенционалните буржоаски канони на моралноста, нормалноста и природноста. ‌Такво чувство на надмоќ над здодевните, нормални луѓе одамна се забележува (се слави или се презира) како одлика на машкиот геј- субјективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа е гласот на омразата кон средносталешкиот домаќинлак, кон женствената улога што се одликува со трудољубивост, одговорност, самопрегорна посветеност на семејството, па, наместо тоа, се решава за раскош, уживање, богатство, елегантност и ослободеност од задолжителните општествени стеги – онаа слобода што може да се купи само со пари.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога од станицата стигнаа пред зградава, додека сите се качуваа на првата плоча преку неколкуте басамаци, таа си рече Да признам што има ваму долу? чкртна со кибритчето, го наала кончето на свеќата, нив постојано ги пикаше во пазувата, и лелејавото пламенче дури долу по ходничето и таму лево во двете прегратки ги заваби сите. И гуските, се разбира.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Што да ви расправам за Транзицијата, при очи сте, гледате и сами, барем кај нас таа си е вечна и не прортчува тукутака низ живеачката.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Јас за возврат за убавото јадење, во слободното време ѝ везев додека таа си играше пет камења, царица или клисар.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ние бевме веќе израснати и не ни требаше многу таа жена, но сепак таа си беше вредна како домаќинка и беше многу културна жена.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
За да му прави друштво, и таа си нали неколку капки од ракијата, на дното од чашката.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Оваа пита Мајка ја подготвуваше само еднаш во годината, зашто таа си бараше повеќе дикат и материјал.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Оттогаш, таа си остана во чеизот, за нашата прва невеста, ако даде бог да ја дочекаме!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка беше свесна за цената што ја плаќаше за добиената виза, на што ја предупреди и Татко, но таа си го презеде ризикот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа си имаше тајни места во куќата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А таа си живееше со малку, со сѐ помалку. Ќе си надробеше попара со млеко или со јогурт, ќе си направаше некаква непозната супа со секакви тревки кои ги купуваше од селанките на пазарот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И најпосле, кога не можеше да го искаже она што го мисли, рече: - Таа си е моја праска, нели? - Твоја е. - А што треба да чинам?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Таа си го собира вратот, се истава наназад и јас го поведувам кучето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сама нѐ креваше на нозе, таа си знае како.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Поткровјето”, започна тој. Таа си замина во дневната соба.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
ВГ: Како ќе го изведат тоа на филм? Нема Неуроромансер, втор дел.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ТЛ: Кејс и Моли имаат деца? ВГ: Син на Неуроромансер.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ТЛ: Една од прекрасните работи во Неуроромансер е тоа прекрасно другарство меѓу Моли и Кејс. Тој ѝ пее додека таа си ги трие брадавиците а таа му зборува и му раскажува.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)