Не, не копнее таа за никого меѓу овие што се полегнати на сите страни по ситиот ручек, само тој и таа одат во овој час и нешто бараат, тој неа, а таа некаков нејасен лик што ја тревожи нејзината млада душа.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Тука ја имам наследено таа некаква скромност од мојата мајка - апсолутна безначајност, навистина апсолутна!
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)