И сега, по толку години таа чувствува закрила, охрабрување кога застана лице в лице со него. Замаено гледа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тој ѝ пружаше поддршка кога таа чувствуваше самосожалување.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Но сепак, таа чувствуваше дека не може, дека не се осмелува да биде сама со себе како една отелотворена личност.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Кога ќе ја приклештите, таа чувствува дека нејзиното тело е одвоено и мртво.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Кога ќе ја допрете амебата таа се собира; таа чувствува, не зборува, но чувствува.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Погледнува во ќерка си, која немо ја гледа. „Не плаши се!” - ѝ прошепотува Хана и полека се лизнува на килимот со еврејска шара, по кој сè поизобилно почнува да истекува нејзината ариевска крв додека во ушите ѝ шуми топлото море на Ориентот и здивот на Леон Голдблум кој, таа чувствува, ѝ се доближува нежен, заносен и страствен и по толку години... Фотографии.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
И огромен куп очила: со метални, коскени рамки, цвикери, монокли, понекој бинокл, различни диоптри.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Таквите пореметувања почесто штетат...“
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Ако од неа се бара нешто да не направи, таа чувствува дека токму тоа мора да го направи!
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Се насмеаја, и додека ја прегрнуваше таа чувствуваше толку убаво што знаеше дека венчавањето ја ослободило од грдотијата, како што блескавиот меч се ослободува од кориците.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Веќе е јасно дека тие рибарски недели не се за фаќање пастрмки.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Бебето се вика Недела или Понекогаш и таа чувствува колку е тешко и како едноставно би можело да ⥊ падне од рацете.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тие се пракса за нешто сосема друго, за напуштање, заборав, тишина и отсуство.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)