таа (зам.) - трае (гл.)

Завет Пред да ми се отвори морето проговори: завети си нешто Јас реков: Поезијата, ме знае Тоа: Не, таа трае Јас: Љубовта, ме уби Тоа: Не што не се губи Јас: Среќата, ме нема Тоа: Добро, ќе ја земам.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Таа трае и царува, рие и поткопува, тлее и тишти сегде, а најмногу во стихот распнат како Христос врз крстот на зборот.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)