Само за миг, додека Милдред се устремува преку собата до телефонот, сенката што ја фрла некоја надворешна светлина низ венецијанерите од двокрилната застаклена врата од нејзината канцеларија прелетува, и тоа двапати, во тенки паралелни црти врз кривините на облото и во костум хармонично обружено сензуално тело на Џоан Крафорд и врз нејзиното вџашено, величествено, свесно, згрозено, но решително мирно лице.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Секое вистински задоволително објаснување на привлечноста што ја има, да речеме, Џоан Крафорд за геј-мажите, ќе мора да се темели врз сеопфатно сфаќање на општествено-семиотското функционирање на нејзиниот кинематографски лик и врз импликациите на тоа функционирање во конкретните поредоци на сексуалното и на оброденото значење.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Милдред се појавува од својата замрачена канцеларија за да се соочи со Монте, кој, сега таа сфаќа, ја изневерил и ја банкротирал.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
На пример, има еден миг кон крајот на Милдред Пирс кој е краток, но од кој ти запира срцето.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
На извесен начин таа сфаќаше дека и самата е осудена, дека порано или подоцна Полицијата на мислите ќе ја фати и ќе ја убие, но со друг дел од разумот веруваше дека е можно некако да се создаде еден таен свет, во кој можеш да живееш како што сакаш.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)