Но тоа утро, кога одникаде се појави токму тој, споменот на вториот прв бакнеж, таа сети како срцето само, без нејзина контрола, ѝ се поместува во градите за да го фати ритамот на мелодијата на капките што се слеваа по нејзиниот прозорец.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
По три дена. Ноќ. После полноќ беше. Таа сети силни болови, толку многу силни, што преку неа како нож да ја исече.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
За првпат по неколку години, таа сети како од окото ѝ се одделува солза.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Оној што го повика ја виде жена си како тивко се моли клекната во ќошот на собата.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)