таа (зам.) - седи (гл.)

Таа седи превиена, лицето ѝ е темна кожа, во сувата рака држи бастун.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Како што очекуваше, таа седеше покрај една маса на речиси истото место и повторно сама.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога влезе во кантината, таа седеше на една маса мошне оддалечена од ѕидот и беше сосем сама.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Токму на ова место каде вие седите, таа седеше минатата сабота.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа седеше мирно, чиниш заталкана во своите спокојни и тивки простори. Во душата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ако таа седеше на својот стол, тој потскокнувајќи ќе дојдеше долу по патеката со својата опашка што беше како некој пердув, за да седне пред неа или да ѝ скокне во скут.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Авторот упорно ја посматраше додека таа седеше со рацете во скутот и погледот веднат, но како да знаеше дека тој ја гледа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Таа седеше на едно черџе, што секогаш си го носеше, и вардеше и од воздух и од земја.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Таа седеше и само наслушнуваше на која страна ќе падне круша.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Кога влегов, таа седеше врз печката со истата онаа фаца што ја спремаше пред да излезе од собата, стокмена како за модна писта за да праша дали може да излезе.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Татјана, верно ли е ова што го слушам, ја прашав.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Таа се насмеа. Нозете и беа во потокот а таа седеше на брегот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Овде нема ни пијавици”, ми рече таа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таа седеше на работ од сцената со раширени нозе и со наместениот спекулум.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Едновремено држеше со рака исцртан дијаграм кој прикажуваше женски органи во анатомски пропорции и ја објаснуваше нивната функција и позиција на начин на медицинска сестра којашто зборува за фантазиите на средношколците на час по сексуално воспитување.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Да одиме во собата за умирање,“ ми рече.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога влегов во нејзината соба, во нашата соба, таа седеше на креветот, со перницата в раце.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа седеше на платнениот стол, лижеше сладолед и читаше книга. Постоја така гледајќи ја.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)