Ани Спринкл ја преиспитува оваа воајеристичка парадигма, како и парадигмата приватно-јавно.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Изложувајќи му го на воајеристичкиот поглед она што обично припаѓа во сферата на приватното, таа покажува како јавното и приватното се вкрстуваат на нејзиното тело, покажувајќи ја сексуалноста неодвоива од општествените и историски односи на моќ коишто се впишани токму во начинот на кој се гледа.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
„А онаа слика онаму...“ таа покажа со глава кон гравурата на ѕидот отспротива, „дали и таа е стара сто години?“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Како е бре?... Тфу, на врв јазик ми е, ете, тучки, баш тучки... - таа покажа на јазикот со валканиот прст.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ема доби задача да биде врска со женскиот оддел во Прифатниот центар за странци и тоа ни ја олесни нашата работа бидејќи таа покажа завидно искуство во класифицирањето и анализата на предметите кои внимателно ги селектираше и ги процесуираше низ филтрите на Центарот.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Значи, Теоремата на Гедел имала молскавичен ефект врз логичарите, математичарите и филозофите кои се интересирале за основите на математиката, затоа што таа покажува дека не постои таков фиксен систем, колку и да е комплексен, што ќе може да ја претстави комплексноста на природните броеви: 0, 1, 2, 3, ...
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)