таа (зам.) - остане (гл.)

Тие тоа го направија толку егоистички, што заборавија да ја поведат и Наташа, и таа остана сама, дури и не знаејќи го тоа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- „Треба да се вдише свеж воздух - тоа е најдобар лек“ - ги слушна старецот зборовите на Вадим.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Јехуда Давидовиќ инстиктивно ги доближува своите усни до нејзините. Таа остана така.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Наскоро договоривме ерусин 15. Според обичајот, татко ѝ на Алегра реши помеѓу веридбата и свадбата да протече година дена, иако таа традиција веќе се напушташе.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Како нарочно, таа останала малку подотворена.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Сите се качија, само јас и таа останавме, ни побегна трамвајот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се сетивме: таа остана врз пултот со картите, фрлена покрај мазните и светкави инструменти.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Како и друг пат, сеедно каде одеа, сеедно колку да беше пријатно и убаво, - таа остана затворена во себеси, невесела, потисната.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тој влезе во салончето и седна, како во познат и посетуван стан, а таа остана да стои, како да се најде во туѓ - не знаеше што да каже, чекаше тој да зборува.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тој малку почека сенката да се помести, но таа остана неподвижна, освен на рабовите каде што допираше сончевата светлина.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Доаѓајќи си на себе, таа остана да седи таму, една или две минути, и потоа повторно го погледна Милана, и тој веќе не беше оној чуден човек што беше пред една минута.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во еден момент Ели ја здогледа Вера и како да се исплаши дека ние заминавме, а таа остана, свика: - Мамо.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Јас ја повредувам, а таа не се брани, не се обидува дури ни да ја отстрани повредата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа остана мирна, не се помести ниту кога доктор Гете се приближуваше кон нејзината глава со иглата, остана мирна дури и кога врвот на иглата беше забоден во нејзиното чело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Немаше луѓе, немаше смеа, немаше музика. Таа остана сама.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Пак истото ја прашав од збор до збор и пак таа остана во тесната рамка на прозорецот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Остана завртена со грб по чија ленена белина се спуштаа две 'ржени плетенки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Беше една мисла и тој на неа не можеше да си ја препознае како своја, сепак; ја отфрли уште следниот миг недомислена, но таа остана негде скрајума да демне во него, како отворено око на непрепознавањето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Фирмата пропадна по паѓањето на комунизмот и оттогаш таа остана дома и ги порасна Александар и Мартин.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Се разделија кога тој замина в град да продолжи да учи средно училиште, а таа остана дома.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Таа остана со својата осама и со татковите книги.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во Прилеп застанавме кај едно училиште, направија вечера и јас таму се запознав со една девојка од Прилеп.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Беше темница и воопшто не се гледаше а таа остана цела ноќ со нас, ни правеше друштво.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ти личиш на изнемоштена птица, Која тажно гледа во своето јато, кое оди и се враќа, а таа останува сама.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Марија уште не можеше да се соживее со мислата дека Хелвиг дефинитивно се разведува од неа. Дека Карл и таа остануваат сами.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сето тоа не ќе излезе на арно, сакаше да рече таа, но силната доверба во мажа си, ја смируваше и таа остана замолчена.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
„Не забележав кај него ниту еден гест или желба да се препорача себеси.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Потоа додаде дека при она кратко познанство таа останала со впечаток дека не сум трчел по допадливоста.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но, таа остана скаменета, здрвена мамара: ни збор од моја страна ни збор од нејзина.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тој ден, откако ја тури храната во аквариумот, таа остана крај рипките.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Одејќи кај нив, Профим се зближил со ќерката, и таа останала трудна.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И кога семејството се распарчи вудве, минувајќи ја границата, минувајќи со еден стар дрвен чун од едниот на другиот брег на езерото, таа остана, продолжи во сите нас, додека бевме живи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Никогаш не разбрав што сака од мене. (Пауза) После загина во кола на враќање од ебење со швалерката. Таа остана жива.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Мамо, мамо! - ѝ викнавме. Таа остана така со лицето во перницата и ми се причини дека не дише.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ми објаснуваше дека тој нејзин маж нема да се врати, па таа останала сама со децата и не сака ни да го види веќе, а камоли да живее повторно со него.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Не знам дали Јоле не ја помрдна раката од нејзиниот грб, таа остана на местото и наскоро пак се смири иако не продолжи да јаде.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Од ноќвите, од онаа страна до мијалката, извади сомун леб, ѝ го подаде на средната ќерќа, Мара, да им го даде, а таа остана кај мијалката да го оплакне котлето.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)