таа (зам.) - оди (гл.)

Таа одеше претпазливо и разгледуваше горе-долу по лозјето, како да бара некого.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Да порачаме уште. Виното го донесе сега млада жена, таа што ја чу Кочо да зборува зад преграда. Таа одеше лесно и насмеано.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Не, не копнее таа за никого меѓу овие што се полегнати на сите страни по ситиот ручек, само тој и таа одат во овој час и нешто бараат, тој неа, а таа некаков нејасен лик што ја тревожи нејзината млада душа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Додека таа одеше по патот со стомни, шарена како китка, убава преубава, во бела кошула и црвен елек, со долги коси во плетенки, меѓу косата и лицето имаше цвет.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Додека таа одеше на работа, тој ја хранеше, ја шеташе и се грижеше за неа со уште поголемо внимание.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Зошто не рече дека таа одела накај Јужниот булевар.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Та сега, додека таа одеше онака кон шпоретот да ми свари кафе ми се виде цврстичка, некако јака во тие нозете иако прерасчекорени, а и во задникот не ми се виде лоша.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Гледав како таа оди лево-десно, но Симон не осеќаше дека стежнува и дека се фатила риба. Ми изгледаше отсутен.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ѝ се лутеше на баба ни, кога таа одеше во црква. Ни ги фрлаше велигденските јајца.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Трендафил раскажуваше дека тој ја чувал мајка му од кучиња додека таа одела по куќи да пита парче леб за да ги нарани синовите.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сепак, нема ден, а да не помислам на него.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Патот беше многу долг и напорен.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Штом е така како што вели старешината, тогаш таа оди под дожд.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Така и се разделуваат со Чана, таа оди кај својата Митра со Дончо за рака оти не може да го крева, а Пелагија останува со нејзината Пеличка да се сместат на сламарникот што е наместен врз големиот ковчег во кој го донесоа телото на дедото Костадин.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Седевме и гледавме кон улицата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Слушав како чекори по нас и во тесната уличка, ги слушав нејзините чекори и ударите на стапот на кој се потпираше; гледав во чекорите на Рајнер.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој веќе не ја погледна. Таа одеше по нас до излезот од трошната куќа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја изведував придржувајќи ја, таа одеше цупкајќи на едната нога, потпирајќи се на мене и на бастунот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа одеше во прво одделение кога нѐ фати маларија и цело лето нѐ тресеше а потоа добив и температура.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Мајка ѝ го позна ликот зашто таа одеше и се враќаше од гимназијата низ нашата улица, по кејот крај реката.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа оди напред, а јас мислам дека цела земја оди по неа. Погледот ѝ паѓа пред врвот од чевлињата. Им прави место на чекорите, на стапалките.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)