таа (зам.) - има (гл.)

Тие знаат што, не било ништо невообичаено. Но, како ѝ се слошило волку?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста: Можеби, но колку што знам и твојот татко, градоначалникот, лежи на милиони.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Можеби таа има менструација, тоа може да влијае.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тики: Но таа има договор со тебе.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
После консултација со адвокат (Е. Јоцевска), која правно ќе ја застапува во сите понатамошни фази на спорот, во текот на месец март 2006-та, таа покренува работен спор пред Основниот суд во Битола, со цел по судски пат да ги оствари своите побарувања (поднесува колективна тужба заедно со уште двајца вработени во фирмата).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Исто така, таа има сознанија дека директорите, на неколку наврати во минатото, ги подмитуваа трудовите инспектори.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Таа има за цел да ги поттикне и охрабри обесправените и исплашени македонски работници, и по судски пат да бараат остварување на своите права од работен однос.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Најпосле, таа им соопштува на директорите дека дефинитивно ќе поднесе тужба, на што тие реагираат прилично нервозно – бидејќи не очекуваат нивни вработени да се одлучат на овој „радикален“ чекор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Иако тешко работеше секојдневно физичка работа, таа имаше разбирање со сите.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Таа имаше безброј прашања да ни постави, но молчеше.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Но таа има пат што води низ пештери кон водената кула која се наоѓа на брегот од реката.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Партијата е на ваша страна, таа има големо револуционерно искуство во уништувањето на секаков непријател...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таа имаше големо искуство и го сакаше нашето семејство како свое.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Со душа чекав да дојде директорката (таа имаше некој чемер) да ме земе и да ме врати во интернатот.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сè уште не сум сигурен дали таа имаше дозвола или не.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Нико возеше и тоа е она што јас го велам: искуство.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
За момент погледите им се сретнуваат. Таа има кафени очи.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Кукавица, тоа е вистинскиот збор за мене; во право била една пријателка кога го кажала тоа, иако и самата таа има огромни очи на був.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ако е сама, и таа ќе копнее, не како него, лошо и налудничаво, зашто тој старее а таа има седумнаесет години, ќе копнее убаво и жаловито како ластовица, и не за некого, зашто нема приличен пред нејзината младост, а така сама од себе дека е толку чудно убава.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Таа знаеше дека Толе има жена и деца, знаеше дека таа има маж и дека ќе дојде еден ден разделба.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Веруваше дека таа има некаква магиска моќ да се шири повеќе од своите нормални димензии, кога ја полнеше со разни списи и книги.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ја викаат пејачката. - Данче... А Данче ги брише очите. Плаче. Таа има меко срце.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Молчаливо чекореа. Таа имаше на себе скапоцено крзно, преку главата и околу вратот широк и мек бел шал.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тој не можеше да грабне момент ни да пивне од виното колку да ги потисне сувите залаци, а таа имаше време и да отпива од чашата и да си дотура од виното.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Таа имаше температура и тој сметаше дека, ако лежи, температурата ќе ѝ се нормализира.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Перо поради тоа не ѝ замеруваше, но имаше впечаток дека таа има посмирен однос кон тој "неред".
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Освен тоа, таа имаше премногу лесен сон од кој се будеше несфатливо лесно.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Иако знаев дека во нејзиниот дом можеле да свратат сите што биле прогонувани.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таша и лично ја познавав но недоволно. Јас дури сега дознав дека таа имала и син.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но таа имаше строг нос и јас веднаш се повлеков до ѕидот на нејзината куќа.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Геј-родеата се исклучително популарни настани насекаде во Америка“, забележува Џон Клам и додава: „Камо да слушав повеќе иронија од луѓето што одат на нив“.351 Иронијата, меѓутоа, е последното што треба да го очекувате од обожавателите на Планината Броукбек.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа таа има поголеми шанси да одговори на потребите на геј-желбата и на настраното задоволство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Малава расправија околу есенцијализмот и неговите критички недостатоци несомнено беше предвидлива, ако не и малку бајата, а прашањата, во секој случај, досега се добро познати.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто, и покрај нејзината дрскост, таа има егалитарен, инклузивен полнеж: таа укажува дека ниедна трагедија, ни твојата, не може и не треба да полага право на толкава вредност што да претполага неприкосновено право да се сфаќа исклучиво сериозно – односно, да се сфаќа направо стрејт – во свет каде што страдањето на некои луѓе по правило се обезвреднува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога последно ја посетив страницата г0ј, на 3 јуни 2011 година, таа имаше забележано речиси 700 000 посети.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А таа има таков ефект што нѐ лишува, речиси мигновено, од секоја можност за пронигба или согледба што стереотипот ја нуди толку нетрајно, правејќи ја на тој начин вистината во него недостапна за секаква сериозна размисла.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Она што за Фелоус и понатаму е толку чудно, во секој случај, е што мажествениот, родово нормативен стил што го зазеле и што го застапуваат застапниците на „г0ј-идентитетот“ јасно допира значителен број момци кои, сакале-нејќеле, спаѓаат во категоријата геј, дури и според дефиниција на самиот Фелоус, но кои се оградуваат од секаква и од секоја родова нетипичност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дали поради тоа што него го сакала ѝ се чинело дека тој син некако замислено по малку е и нејзин син, дека и таа има некакво право на него.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Само кога ѝ реков дека сака да ја земе Ели свика: - Таа има ли памет или нема.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Да,“ рече жената и си го провре јазикот низ празнината каде што ѝ недостигаа предните заби.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа има околу триесет и три години.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Со годините нашите средби се сведоа на мафнување со рака, кога ќе ја видев како брза по улиците, водејќи со себе неколку од четиринаесетте мали Густави.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И моето срце беше немирно заради помислата дека, ако сакам мојот живот да го наречам живот, ќе морам да го напуштам домот на родителите, и да ја барам, а не знаев дали ќе ја најдам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја среќавав сѐ поретко и поретко, со секое ново дете на брат ѝ , таа имаше сѐ помалку време а уште еден дом повеќе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Беше бестелесна, а сепак сиот мој копнеж се впиваше во неа, затоа што знаев дека, некаде на светов, таа има и свој телесен облик.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Одеднаш забележа дека таа има по малку Бунтовнички акцент (се мисли на акцент од југот на Америка; заб. на прев.)
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Човекот со лузната гласно се изнасмеа. „Ха-ха-ха... Таа има друго работно место“.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
На братучедот одеднаш му стана непријатно.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Патем се договорија да ги чуваат во Петровата визба, зашто таа има прозорец и не е мемлива како на Мише.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Таа имаше посебен дар за паметењето на ликови и бојата на гласовите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За некои работи, особено за оние кои се врзани за нејзиниот живот, таа има право самата да одлучува.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Оваа ноќ таа имаше боја, мирис и вкус.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И таа имаше, ама ја носеше ретко, по некој повод, а немаше многу такви.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, додека тој имаше сериозна љубовна врска, таа имаше сон, а сонот ѝ беше тој.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Застава 128 на прв поглед е многу грда кола, но таа има многу сладок изглед и јас сум заљубенво неа.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Присеќавањето дека Бојана е израсната без мајка, која почина кога таа имаше две години, Александар го исполни со тага и огорченост кон колегите кои ја презираа.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
И таа имаше завршено право и по дипломирањето неколку години работеше како службеник во една земјоделска задруга.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Зар сè што беше нејзино ѝ го презела од Аванос?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Пристаништето вриеше од војници со кафеави ковчези.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А таа сака да живее. Зошто да е несреќна? И таа има право на среќа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Отпрвин ја фати некоја радост дека сепак не е сама во градот, но веднаш забележа дека таа има впечатливо издолжена сенка што се простираше речиси до неа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
” Зошто Duchamp не даде буквален превод на тие букви (таа има врел задник)?
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
На дното на таа репродукција ги беше испишал буквите L. H. O. O. Q. кои на француски можат да се изговорат како Elle a chaud au cul (Таа има врел задник).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во L. H. O. O. Q., 1919., Duchamp на репродукцијата на Леонардовата Мона Лиза со молив ѝ додаде мустаќиња и брадичка.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Четириесет и две години откако под портретот на Мона Лиза го напиша овој криптограм, тој објасни дека слободниот превод (на овие пет букви) може да биде „доле има некаков оган”.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Веднаш посакувам да ја гризнам, а таа има толку мека меснатост, и сочна.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Оваа книшка што ми ја донесе од Париз не е само со непроценлива библиофилска вредност, објавена пред стотина години во Цариград, туку таа има и други вредности.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таа пак, ах, ќе морам еднаш со неа поподробно да ве запознаам, - таа имаше свој метод на казнување, совршено подруг од оној на татенцето, но по суровост беа мошне блиски.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Формирана и помогната од страна на големиот педагог и менаџер Николај Назаров, таа има брилијантна пејачка кариера на најпознатите сцени во светот.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Таа има учествувано на модни ревии во целиот свет, во Италија, Франција – Париз!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Како последен храм во верувањето во татковината на животот ми остануваа татковите книги на кои можев вистински да им се доверам крај животот на мојата Мајка кои ги довардуваше до моето враќање.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не беше изневерен распоредот на Татковите книги, макар што таа имаше прочитано многу книги за време на моите дипломатски години.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таа имаше само триесет и две години. Умре изутрина пред зори.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Еднаш, сигурно имав преку седумнаесет години години, а таа имаше петнаест, си купила костум класичен, чевли, кошулка спроти костумот и сѐ друго што ѝ требаше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Таа не се сеќаваше на ништо од пред почетокот на шеесеттите, а единствената личност што некогаш ја познавала и која често зборувала за деновите пред Револуцијата, бил еден дедо кој исчезнал кога таа имала осум години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Жената во дворот немаше ум, таа имаше само силни раце, топло срце и плодна утроба.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа имаше изглед на самоуверена девојка од околу 27 години, со густа темна коса, со дамкосано лице и со брзи атлетски движења.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога тој настојуваше сепак да зборува за такви прашања, таа имаше една незгодна навика да падне во сон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа имаше обичај да ги прекинува речениците на половина.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа имаше шминка на лицето.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Односот на Стево Трајчов кон Илона беше еднаков како кон сите останати жени во зградата, освен што таа имаше посебен третман во сместувањето – спиеше сама во еднокреветна соба.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
На појасот таа имаше пафта, на која од задната страна ѝ се гледаа три плоснати јамки, со кои пафтата се зацврстуваше за коланот: коланот пак беше составен од кружни и четврстести парчиња исшарани со цветови и лисја.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Ја нема мајка Петра - саде таа имала Господова дарба да пронајде жарче во пепелта запретано и од него огон да разгори.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Таа имаше интересна, чудна глава, која, колку што ја гледаше Илко, толку почудна му стануваше, особено во профил: лицето и челото ѝ беа сплескани, издадени, налик на сечило од секира; носот шилест и издолжен како клун; очите ситни како мониста; веѓите тенки и споени; ушите мали, прилепени; усните заоблени, собрани како свирка. Зборуваше со шуштење.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Сега пак има жена, и таа се вика Лена, ама оваа Лена е од Секулево, од селото на Трендафил , а покрај двете деца на Гони, односно на Фодулот - живиот партизан Ристо, врсникот мој Трајко, таа има и свои две деца што ѝ ги оставил мажот кој сега е во Австралија.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
„Не се корне лесно солза мајкина. Таа има свои длабоки корени во душата”, велеше Мајка во најтажните мигови на животот, кога губеше рожба, дел од своето семејство на двете страни од границата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко почувствува дека таа има нешто значајно да му каже.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа имаше уште сила во душата, со која го одржуваше и телото, да го исполни Татковиот завет.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Да ја распалам твојата болна душа и да ја разбудам својата. Таа имаше мал белег под десната дојка.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Во далечните села таа имаше поголема слава и од лекарите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Е кутрата моја мајка, таа имаше среќа барем во смртта. Исчезна веднаш по војната.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Возењето е тол­ку кратко што таа има време на светлината од уличните ламби да го про­чита само воведниот пасус, во кој пишува дека полицијата на државата Де­ла­ вер во предградието на Вилмингтон го уапсила четириесетдевет­го­дишниот сопственик на продавница за водовод и греење под сомневање дека тој е озлогласениот серијален „Изолирбанд силувач” од реонот Њукасл и летова­лиштето Деламарва.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Така, таа има современа резонанца, иако е стара толку колку што не можете ни да замислите. � Т.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Треперењето изразуваше несогласување но и страв од она мое тврдење дека времето е бескрајна празнина: и она време, во кое таа има намера да замине, а и другото, моето, во кое во тој момент ќе се наоѓам јас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мисионерката и не претпоставуваше дека куќарката во која престојуваа е оддалечена само половина километар од најблиската воденица, и дека токму во таа воденица, три умешни селанки ги расукуваат корите за пити и ги готват сите оние јадења за кои таа имаше многу високо мислење.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Понекогаш помислувам дека таа има потреба од присуство на сведоци кои некогаш, во некој за неа многу значаен момент ќе имаат храброст да ги потврдат ваквите мигови на нејзината среќа.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но таа имаше разбирање за она што го чувствуваш. Дури и сочувствуваше со тебе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Никако! Таа има можност да избира во селово, а не да го зема најсиромавиот човек, копук“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
По неколку минути кружење со обрачот околу половината, соговорникот ќе се сетеше дека таа има име слично на кругот – О.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Играш? - ми се сврте Мони. Не знаев што да речам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Да, Ива, ама Јасмина е постара од тебе и таа има право да се лула, а не ти.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Дури сега забележа дека таа има подгорени веѓи.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Таа има моќ на убедување и секое нејзино движење, секој нејзин збор, секој поглед паѓаат на плодна почва...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Она што го знаев од нашите разговори во паркот е дека таа има засебна соба од станот на семјството каде што работи ау паир.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Да навистина таа имаше ”големи“ обврски.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Замислата беше да “уживам” во тоа искуство; да учествува и мојата жена, но таа имаше некои потешкотии бидејќи набрзо ѝ се слоши, повраќаше.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Кутрата, си помислив во мигот, таа имала можеби повеќе храброст од другите да ги преземе златниците и да му ги даде на вратениот емигрантски одметник и конечено тој да се компромитира.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
На некој начин, таа има една волја.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Секако, таа има свои бубачки, но кој ги нема?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Да бидам искрен, никогаш не ми се допаѓала идејата за вечера и кревет по три пијалока, и девојките што се однесуваа како да биле во затвор шест години и излегле токму на време да се нашминкаат и да скокнат во твојата кола.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И како што му кажа на Кејс, еден вид факт е дека е пронајдена уште една од овој вид, на Алфа Centuri или таму некаде; така таа има некого со кого може да разговара.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Гроф Нула започнува седум години подоцна, и слично како во поемата на Јејтс, овој вид на Божја-свесност сега е фрагментирана.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Веќе не е можно да се држи сѐ заедно.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таа имаше капут со подигнати раменици, од вештачко крзно и плетен шешир навлечен преку веѓите, и ја бакна мојата рака кога излегувавме од салата во праскотот на ноќта.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бреда - тоа е нејзиното име, Бреда Друнхил, на самиот звук на нејзиното име се топев - Бреда беше поинаква.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ех, сега ќе почне да го распрашува како што таа има обичај и ќе биде мошне непријатно - си помислив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„... Таа жената моја беше од битолските села и таа имаше еден роднина во Америка.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Со месеци се немаат видено и тој е изненаден дека и таа има израснато високо, и не само што израснала и се пополнила, туку блеска со некоја чудесна убавина што се шири не само од нејзиното фустанче, туку и од нејзиното гласче, од насмевот во лицето, од затемнетото синило во очите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
На Пелагија ѝ е мило од она што кажува Перса, особено она дека откако излегле од црквата па сè до дома таа како да не била при себе, навистина има право мајка Перса, јас немав разговор со Богородица, туку таа имаше со мене! си велеше во себе.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
И таа има повеќе почит од луѓето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми дојде интересна идејата затоа што и така таа имаше потреба за друштво, како замена за сестра која никогаш ја немала.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Слаба утеха за мене, и голема моја мака.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Точно е, ги има многу намалено цигарите, и кога ќе ја фатам на дело, според бројот на догорчињата во пепелникот, дека претерала, таа има израз на лицето како дете што го откриле во некоја забранета работа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Додека ја чекам да си свари кафе, ги подраскревам набрзина моите предмети што сум ги заборавила врз масичето каде што таа има обичај да си ја стави шолјичката и пепелникот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Повеќе на мајка ми, таа има такви чудни идеи, а ни татко ми не е ништо помалку виновен.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)