таа (зам.) - застане (гл.)

Од некаде се појави Вера. Таа застана до мажот опашан со офицерски ремени, прекурамо префрлена кожена чанта и пиштол на колкот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Таа застана пред него во став мирно.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Стигнаа до работ на шумичката. Таа застана.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но тукушто влезе, таа застана стаписана.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
На главната врата од ресторанот таа застана за миг, му ги стави двете раце на вратот на Љубо, се поткрена на прстите како да сака да го бакне, но со ситните прстиња му ја намести јаката на сакото, шепотејќи му: „Изигруваш мангуп, куре едно.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
За да ја заведе својата невеста до местото каде што работеле ѕидарите, тој се преправал дека бурмата му паднала таму и, кога таа застанала таму и нејзината сенка паднала врз темелот, ѕидарите бргу ставиле малтер и го размачкале и врз него го ставиле бетонскиот блок, знаејќи во своите срца дека тоа е фатално за нејзиното живо тело, исто како да ја заѕидале жива.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Таа застана. Неговите очи полека се привикнуваа на темницата; ја виде преку рамо свртена кон него со долга коса на плешките.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Одевме, одевме и таа застана. Се изврте наоколу, ја разгледуваше околината и не беше сигурна дали се движиме во вистинска насока.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Бараше некоја жолта куќа што требаше да биде на следниот агол и, ако ја најде, тоа ќе значи дека сме го погодиле патот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Дојде и жената, Гркинката, и таа застана и нѐ гледа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Крстовица со наведната глава оди пред Кузе и, кога влегоа во канцеларијата на управникот командант на Прењес, таа застана до вратата и со уплав во очите гледа во чолакот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Не грижете се. Јас ќе се погрижам таа да биде казнета и за пример и за страв.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
По еден миг подигна очи и, кодку што отвори уста Василопулос и се оџвари на грчки: - Дај го ваму торбичето!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сѐ е тука, - молбено рече Крстовица.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Таа застана на рамото Дедомразово го избакна највистински.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Во тој миг таа застана, се наведна, крена едно листенце што не го беше настапнала, а се жолтеше со сета своја убавина и му се зарадуваа.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
- Каде, учителке? ... Таа застана, се избриша со шамијата по вратот и челото, продува низ устата насобрана врелина и рече: - Овде, крај потоков...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Кога влеговме во нашиот двор, таа застана и ми го рече она што го мислеше цело време: - Сакам да посадиме во дворот жива елка!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
„Веќе одамна си се пробила“, рече тој. Таа застана размислувајќи. „Да“, мораше да признае.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)