сѐ (зам.) - ќе (чест.)

Да не беше судбината на козите, сѐ ќе си имаше поинаков тек.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И вас ве прашуваме. Каде ви се козите? – Вие сега полесно може да дознаете! – извика мајка ми. – Не грижете се, сѐ ќе дознаеме.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Прво би почнал да паѓа покривот врз таванот, таванот врз душемето, душемето врз тлото и потем сѐ ќе се урмелиса надолу во бескрајната сина длабочина.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И не само мислење, нудеше сослушување, совети, рамо за плачење, пречекуваше, испраќаше клиенти, тешејќи ги дека сѐ ќе биде во ред, дека нема да биде залудно нивното барање што го доставиле, дека ќе се случи чудо и дека токму ним ќе им биде помогнато, дека не смеат да изгубат надеж во институциите на системот, дека тој искрено верува ... иако сѐ што му се плеткаше во главата, во моментите кога ги кажуваше овие сказни од земјата на заблудата, беше едно здушено „ееххх, кутри луѓе, штом животот не ви помогнал до сега ... но којзнае...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Потполно е проѕирна - навистина можете да ги видите сите вени - а и сива е, и црвенкаста...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Како сум граден? Па, многу сум слаб и ако се здебелам сѐ ќе отиде во стомакот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Некои ќе речат дека, кога сѐ ќе се земе предвид, тоа останува работа на индивидуалниот вкус или талент, дека сите повеќекратни значења остануваат достапни при кој било пристап.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Сѐ ќе сотре, песот! Но само да ми падне в рака...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Сѐ ќе изедевме шестмина!
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Вечерва, ако се вратат здрави и прави, сѐ ќе ѝ раскажат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Не, сериозно, сѐ ќе ставам.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Луција имаше право: јас сум можел уште тогаш да ја обезбедам својата иднина, со едно просто потпишување на текст што друг ми го составил; требаше само да станам дел од едно колективно, врвно јас – и сѐ ќе беше како треба. Вака, меѓутоа, јас бев на полпат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Иване - како да чита, ми го соопштува директорот текстот што е содржан во документот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Надвор е мрак - велам а лицето на директорот во слабо осветлената просторија ми се причинува насмевнато.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И без прекори. Без поуки. Без закани. Без упатства. Само, за жал, по темнина?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зарем сѐ ќе заврши наеднаш?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И сѐ ќе беше убаво ако едното од нив, без некоја зла намера, не му речеше на другото: - Насекаде гледам, само на страната каде си ти, освен тебе, ништо друго не гледам.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Тина, сѐ ќе биде добро, верувај му на татко ти, - ми зборуваше низ солзите, тивко, со страв да не се разбуди Ели и да не ја уплашиме.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Штом ќе изгубев трпение, ако за нешто ми досаѓаше, веднаш ќе се сетев колку и таа е осамена, без мама и сѐ ќе ѝ простев.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Тешко е, не велам, - продолжуваше тетка Рајна, со две деца ретко некоја ќе се нафати да ги гледа, но, ќе се распрашаме однапред, сѐ ќе ѝ се каже, па може и да се најде.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Добрата Душичка уште неколку дена разговарала со празното, и ги прашувала дали им треба нешто и ги уверувала дека сѐ ќе биде добро оние кои приоѓале до нејзината постела во собата за умирање.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А тој ден, по таа средба, си ги повторував зборовите на Добрата Душичка: „Сѐ ќе биде добро“, а тие бледнееја пред прашањето: Зошто страдаше таа, која никому никогаш не му беше сторила зло?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас со дланките ја дофатив неговата рака, ја задржав над моите очи. „Сѐ ќе биде добро.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Знам,“ реков. „Знам дека сѐ ќе биде добро.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Не вели така,“ рече брат ми, и ја крена раката од мојот стомак.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„После ова, нема да има ништо.“ „Не,“ рече брат ми, и помина со дланката од моето испотено чело до темето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја зедов неговата рака меѓу моите дланки. „Тоа што сѐ ќе биде исто како сега.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Додека чекорев натаму, замислував како Густав лежи на креветот по мозочниот удар, лежи во бессознание, а Клара седи крај него, знае дека тој заминува, и првпат го гледа не како свој брат и заштитник туку како свое дете, се обидува да го разбуди од она што не е сон и од што никогаш нема да се поврати, му зборува и тоа веќе не е гласот на сестра која го моли да ја заштити од мајка им, тоа е сега глас на мајка која се обидува да го утеши своето дете во неговата нема болка, тоа е глас на мајка различен од гласот на нивната мајка, глас со кој Клара се обидува да го увери дека сѐ ќе биде добро, дека ова ќе мине, заборавајќи дека така се обидува да се разувери самата себе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Не грижи се,“ рече. „Сѐ ќе биде добро.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ќе дојдам,“ реков. „И не грижи се. Сѐ ќе биде добро.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ти треба ли нешто?“ „Не. А тебе?“ „Не грижи се. Сѐ ќе биде добро.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Сѐ ќе биде исто, и сѐ ќе биде ништо.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Бакни ме,“ рече, и ја притисна уште посилно мојата рака над своето срце.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Сѐ ќе биде добро.“ „Добро? Можеби ќе биде добро, ама не сѐ,“ реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа лежеше таму, и нешто во неа веруваше дека времето не е само бескрајно самоуништување, дека универзумот, сиот тој простор што се протега околу нас до точката непоимлива за нас, не е само една огромна касапница.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Си ги повторував нејзините зборови, но тие не носеа утеха; „сѐ ќе биде добро“ – тие зборови ми се враќаа со некакво подмолно, потсмешливо ехо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Докторот побара Зигмунд да се тргне.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги спуштив моите дланки и неговата дланка врз мојот стомак.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нешто во мене затрепери на тие нејзини зборови, нешто во мене загребе, онака како што гребеше и трепереше нејзиниот глас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А потоа, кога дознава за загинувањето на двата најстари од малите Густави, нема да може ни себеси да се разувери.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога ќе затракаат печатните машини во Македонија, сѐ ќе исчезне.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сѐ ќе паднело во вода ако на организаторите не им текнало на секоја лубеница, некаде на средината, да и стават по една цреша со боја на трула вишна.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И веќе знаев дека сѐ ќе е брзо готово, дека земјата обеспокоена од ѕверското будење на човечката крв нѐ чека да нѐ награди со црви, нас или тројцата со фесови: дотрча Ганка и се наведна над мајка си, се обиде да ја крене на нозе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можело да се очекува дека неговите маки еднаш ќе се споменат со гускино перце во некоја библија над чии страници ќе липаат поколенијата; но сѐ ќе било попусто и веќе никој не ќе можел да му ги смекне раните на душата што со копнеж се стремела кон височини.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кажувајте, бре, тозлуци ќе направам од вашите кожи, од чабур ќе ви ја пијам крвта.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Наеднаш врз нив легнала таква тишина што изгледало, ако некој се накашла, сѐ ќе се исчанчи од своето место - некои ќе попаѓаат, трупот ќе стане и ќе појде на скршени нозе да го бара гривестиот белец. За миг.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пиел со ситни голтки и се сеќавал за дел од својот живот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На еден од четирите исечени прсти заканувачки блеснал на прстен зелен камен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Држи се само за тоа: „Методи не ме разбуди“ и сѐ ќе биде во ред.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Да стигнам во понеделник во Америка, денот на Колумбо Ќе се вратам полн со импресии И сѐ ќе ви пренесам, сѐ што ќе купам и оставам Ќе ви ја наслика Фелипа Перестело Мониз Женоо! прерано го напушти Педро Ското Синовите Диего и Фернандо...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
- Сѐ што вашата милост ќе даде, од сѐ ќе бидам задоволна.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Значи, ти можеби, и месо ќе посакаш?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Мора да се создаде чувство на нужност, чувство дека ако не сториме нешто околу тоа, сѐ ќе заврши во декаденција, криминал и ентропија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тие требаше само уште да се поднасмевнат и сѐ ќе беше во ред.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тогаш ќе може да поработи малку. А потоа ќе си се врати кај Мара и сѐ ќе биде добро.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сѐ ќе отиде по ѓаволите, заедно со вашиот мир. Уште малку, само уште некој час...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Господе! Пак сѐ ќе се повтори!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Чувствува - еве, сега ќе се урне земјата врз него и сѐ ќе појде по ѓаволите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кога ќе ги снема, а ќе ги снема, зашто ќе мораат да си отидат, тогаш сѐ ќе биде по старо.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Ете што е животот, рече Дуко Вендија, ништо не е. Пиши, бриши. Ќе пишуваш, пишуваш, рече, а смртта наеднаш сѐ ќе ти избрише.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
– Ќе доаѓам секоја сабота. Дури и почесто, ако ми дозволи раководителот. Ќе видиш, сѐ ќе биде добро.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- „Јас, всушност, сакав само да телефонирам“ рече Марија. „ - Договорено, мила“ - ѝ рече главната, водејќи ја до креветот со толку нагласена нежност, што не можеше да биде вистинска, - „ако се однесуваш добро, ќе можеш да разговараш по телефон со кого сакаш. Но, не сега. Утре.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Марија ја разбра вистината. – Те молам, зајче! – рече вџашена. – Немој да ми кажеш дека и ти веруваш оти сум луда! – Како можеш да го помислиш тоа! –рече тој, обидувајќи се да се насмее. – Работата е во тоа што за сите ќе биде подобро да останеш овде уште извесно време.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Беше речиси седум часот. Тој сигурно ќе излезе од куќата за десетина минути и таа се плаши дека тој сѐ ќе откаже поради нејзиното доцнење.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Си мисли тој дека сѐ ќе си раши како што сака.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
„Сѐ е мое...“ викаше тој, „Сѐ ќе продадам... Ќе ја оставам на улица, кучката...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Кога ќе ти го прочитам заклучокот на мојата дисертација, можеби сѐ ќе ти биде јасно! одговори мигум Камилски и продолжи: Замисли, мој пријателе, пред угледните професори, без оглед дали се од десничарско или левичарско убедување, а во комисијата на одбраната и од обете, можев слободно во заклучокот да го изнесам своето убедување: Педагогијата претставува грандиозна епоха во историјата на педагошката наука и нејзината примена ќе може да се остварува по Октомвриската револуција......
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сѐ ќе однесе сувиот ветар. Црвениот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- По колку векови? - реков како да не сум го чул. - По колку векови сѐ ќе се дознае?
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
О, боже, сѐ ќе се стопи, гледаш. Прав.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Другиот праша: „Како се обесила месечината на врбова гранка, Исусе?“ „Вие сте мајмуни“, воздивна. „Тешко тоа ќе го сфатите.“ Го жалеа. „Момче во болницата сѐ ќе сторат за тебе. Верувај ни, сѐ.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
И сѐ ќе биди добро“ му рече со блага насмевка баба Мара на газда Таки гледајќи го во очите, додека тој остана збунет во лицето и немо ја напушти топлата собичка во која се слушаше пуцкањето на дрвата во ќумбето и тропотот на дождот во прозорецот.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Но не, тропањето се повтори. Најлошо од сѐ ќе биде да одолговлекува.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Напишете го и јас ќе го потпишам... сѐ ќе потпишам. Само не во собата 101!“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не се кажува точно што сѐ ќе покрие, но се подразбирало, секако, дека ќе го покрие селото Долнец, бидејќи во записникот се споменува отштета од државата за евентуално одземени имоти за потребите на акумулацијата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Ќе помине... сѐ ќе помине... како лоша луња ќе си помине... во неврат ќе си замине - стишено, молитвено си шепоти баба Петра.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Од КСС, пак, објаснуваа дека во укинување на работничката книшка не гледаат ништо спорно, бидејќи сѐ ќе се евидентирало компјутерски, а работникот, секој месец, ќе добива компјутерски извештај!?
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Сѐ ќе беше добро, ако војната завршеше не така како што заврши...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Верувај ми. Веднаш ќе одам кај докторите. Сѐ ќе разјаснам.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Беше свесна дека ако не ја сменат темата на разговорот, сѐ ќе ѝ каже на мајка си.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Убедена сум дека сѐ ќе биде во ред, нели?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Африканската музика обележува практично сѐ што правам - дури и амбиентот, бидејќи тој произлегува директно од желбата да видам што сѐ ќе случи ако ги „отклучиш“ звуците во дел од музиката, им ја дадеш нивната слобода и не ги навиеш сите според еден ист часовник.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Никој пат род да не роди. Сѐ ќе испука, сѐ ќе исцрка Чуму си црна јаловице ... И не умирај, чуму си ...
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Сѐ ќе си најдеше некоја маана да дојде кај нив.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Само таа да му е здрава и убава, да му ја држи куќата отворена, а тој за сѐ ќе најде чаре.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Лели ме ватил таицирот — сѐ ќе ми дојде, и до уши, и до глава. Ногу арно зборуа дедот Петко; ошче поарно ти.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Најчесто, овде, поразен остануваше народот, со ве­ко­ви закоренет, имајќи ја фаталноста како надрелигија, односно верувањето дека сѐ ќе мине, оти и империите не се вечни.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа тоа убаво го почувствува и продолжи: – Еве, сега, сѐ ќе ви раскажам, по ред!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Реков: Сѐ ќе да е во Словото, О, Боже Од тебе изустено, од Тебе благословено.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Јас појдов по тој пат, ве поведов и сите вас. Само Бог знае дали сѐ ќе излезе на арно?!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Ќе ви раскажам, сѐ ќе ви раскажам, само по ред - продолжи татковиот побратим.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Толкувачот пак му подвикна: - Море, кога ќе заигра дрвен господ, сѐ ќе кажеш и оро ќе играш!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Здравје нека ни даде Господ и сѐ ќе биде“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Сѐ ќе биде проверено и сѐ ќе излезе на виделина, рече тој.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Сѐ ќе биде в ред“, си рекол себеси, неуверливо, додека замавнувал со крилјата на долгиот пат под утринските ѕвезди, над дремливите селски брегови осветлени од месечината, зад градот Мелин.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Ако не завршиш со таа мансарда денес, ќе се качам горе и сѐ ќе исфрлам.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Еден сон што го сонував. Сонував дека сѐ ќе заврши, и еден глас што вели дека сѐ е готово; не некаков глас на кој би можел да се присетам, туку онака, глас, и ми вели како тука на земјата сѐ ќе застане.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Сѐ ќе стапне во мирување кога ќе стигнеме во тој рационално организиран, совршен свет.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Секаде ја имате истата перспектива, од Маркс до Вебер и Диркем, да не ги споменуваме политичките идеологии што настојуваат хаотичниот, несреден свет да го заменат со проѕирен реалитет.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кажа ли – сѐ ќе расипеш и на деда ти лошо ќе му направиш.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Не! – го запира Лидија. – Јас сѐ ќе избришам, чичко. Ви ветувам. Сигурно.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Како карпата да беше тој самиот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Кога ќе стркалаш карпа од ридот зар можеш да знаеш кого сѐ ќе повреди, во што сѐ ќе удри и каде најпосле ќе се распарчи и ќе се здроби!“, ми вели тој а со очите како и вистински да ја гледа таа огромна грамада што се валка од ридот и оди право кон него.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сѐ ќе помине божем како да требало така да се случи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„А со она, со мажачката, што сѐ ти следува, што сѐ ќе ти биде одредено да носиш и да трпиш, тоа е сосема друга работа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Зошто не си заминат, ѓевол да ги земе“, зборуваа луѓето, „сѐ ќе ни соберат, сѐ ќе ни изедат“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Мило за драго животот сѐ ќе ни врати.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ти сѐ ќе ми земеш однапред ниту една победа не ќе остане за мене!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Величествените последни секунди во кои сѐ ќе биде возможно.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ова е за твое добро. Ова сѐ ќе биде твое.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
„Сѐ ќе биде во ред”. Кое сѐ? Каков ред?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ебави младоста. Сѐ ќе запустите. Не признавате ни ѓавол ни бог.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Се појавија ли ѕвезди, огреа ли месечина - сѐ ќе биде под мраз. Ќе стежне снегот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сѐ ќе стане инфраструктура занишкана во вештачките светла и во енергијата.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Сѐ ќе најдеме начин, сѐ ќе измислиме нешто да ги одложиме своите работи, да ги одбегнеме ако може.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Сѐ ќе згреши во броењето и –ништо.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Огнот на страста што сега пламнува во нејзиното тело изгледа сѐ ќе поклопи.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Како да сум излегла од жива кал, од мочуриште. „Ако не сака господ да те загуби, велеше мајка, сѐ ќе се најде нешто да те избави.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ ќе чуеш... Многупати човечката фантазија е поголема од неговата болка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тогаш сѐ ќе ти признаат, ми вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А сѐ е ко за него, си мислам, нему сѐ ќе му чини, сѐ ќе му прилега.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На сѐ ќе се сетиш, ќе ти помине низ главата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во воено време сѐ ќе чуеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И сѐ ќе беше убаво ако едното од нив, без некоја зла намера, не му речеше на другото: - Насекаде гледам, само на страната каде си ти, освен тебе, ништо друго не гледам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Да може сега да влезе во собата, па и нека се лути што без прашање седам тука, сеедно, и нека ми се дере, и нека ми се заканува, сѐ ќе издржам само да е овде.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Бато, повторував, дали ти знаеш дека јас тебе многу те сакам?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)