Прашувањата што веќе му навираа во главата беа за други луѓе. Пред сѐ можеби за Петра. Можеби.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Кажи: ништо не знам за враќањето
јазикот е последното патување од коешто
никој не се вратил
жив.
Кажи: сѐ можеби не е јазик
но се стреми да биде;
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Отиде по она утро кога облеков долги панталони, и сѐ можеби заради нив стана, заради тоа сокривање на моите изгребани коленици. Го одведоа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)