На син ми Жорж и снаа ми Лидија Во древна кинеска вазна сноп исушени цветови, со долги стракчиња, се поткренале нагоре, ги подале главчињата и сите свртени на една страна слушаат светлината како раскажува за походи небеска љубов.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Насекаде ниски куќарки, најмногу на кат или два, сите свртени кон морето.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)