Се наредија сите по старешинство. Најдолу, се разбира, Суло и Злате протуѓерот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сите по ред се наведнаа над софата и секој го бакна револверот и камата.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Учењето добро врви... Новиот учител е добар.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Истите тие пискарала не се ништо друго освен форензичари на сѐ што е уништено и сите по дефолт се аналитичари, историчари кои само ги анализираат грешките од минатото, а никогаш не даваат решение за иднината, но како главна особина им е лепењето етикети на сѐ што е прогресивно.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Мачорот убаво се намести а Бошко почна да му раскажува: - Ги крева учителката децата едно по едно и им вели: „Васка Петрова, слаба си, вели, Митко Пешевски, подобро да учиш, Димко Арсовски добар си но можеш и подобар да бидеш, и ги крева така учителката сите деца и на сите по нешто им вели. Најпосле го изговори и моето име: „Бошко Стојчески, вели, - одличен.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Но со некои од работниците таму збораме македонски и неколку пати ни доаѓаше полиција, ни се заканваја дека ќе не затвораат сите по ред.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
На сите по нешто им недостасува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се нагали лекарот, се нагалија сите по него.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Другите и без да слушаат што рекол се тркалале по тревата со гровтаво смеење зашто знаеле што можел да шепне.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Кажи ни, Гулабарине, што ќе ни донесе Арсо? - А од тоа што ќе го донесе ќе има ли за сите по малку?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ќе ги собереме по селата тие ѓаури, ќе ги протепаме сите по ред, да знаат дека живеат под власта на исламот, ќе собереме што имаат по некоја пара, и стока, ќе одбереме секој по две-три убави ѓаурки, а сигурно ќе најдеме доста и здрави деца да му пратиме на падишахот за јаничари, – се присети кадијата на бившото грабење на Атпазар, и продолжи: – Согласни ли сте?
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Долу, под балконот, летувачите веќе се врвчеа - кој со торба, кој со душек, кој со гума, кој со чадор, кој со топка - сите по шорцеви, со апостолки меѓу прстите на нозете и снежни шапки на главите, жените носеа шарени блузи без ракави, а мажите еднобојни маички со тесни прерамки.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
И можеби дедо Бошко ќе одбиеше, и Луман, како што имаше обичај, ќе ги изнатепаше сите по дома, некого ќе убиеше или дури и куќата ќе му ја запалеше за да си ја покаже силата, но сега тоа не се случи.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Со него тие и другпат се наоѓале, и дедо Геро ги познаваше сите по име.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
И по тој случај не слика Милисав Поповиќ и на сите по една слика ни даде. За спомен на местото Лисичин Камен.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)