Без нималку колебање го земаме во прегратки сето она што ни припаѓа, ги припиваме кон себе сите блиски луѓе без кои не можеме да го замислиме нашиот обичен живот, сите копнежи, сите желби, сите надежи, целата љубов, со сето свое совршенство.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Но, како да се молчи приживе? И покрај сите копнежи, еве неколку месеци, никако да здогледам светлина.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Сите нејзини мечти, сите копнежи се содржеа во еден единствен збор: балет.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)