сите (зам.) - се (гл.)

Спротивните аргументации не даваат можност да се најде која е најправата и затоа Македонецот решава дека сите се лажни и дека има само една непобитна вистина: Македонците Словени се Македонци и Словени, следствено, треба секој Македонец да ги чува интересите на својата татковина и на својот народ, а не интересите на пропагандите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Србите не се интернационалисти, а сите буквално, без разлика дали е некој од Србија, Босна, Херцеговина или Црна Гора, сите се националисти.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Религиозните потреби и убедувања за сите се неприкосновени.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Сите се платеници на ЦИА пичка им материна - изнервирано ми одговори Амди Кола.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Во Розино и во сета „Розова долина“, во послендите мајски дни, сѐ е на нога, зашто сите се во екот на бербата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сите се плен на јаничарската мистерија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Гледаше во куќите крај патот. Се прашуваше како тоа сите се слични, речиси исти.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Исус Христос си заспа во копа сено. Сите се црвени и здрави А Исус е бледо и слабо детенце.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Сите се исти, ти речи: егални. Над главите, наместо пеперуги, летаат ангели.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Обзеден од сликата на фронтот, кутриот, не можеше да сфати, не може да ги разликува униформите. Вели: „Сите пукаа... Сите се едно...“
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Сите наредуваат и сите се само едно и тој е сам.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ден пред тоа - јавна куќа и увереност дека сите се исти.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Му ги кажуваше завјасана турските зборови што ги научи: му кажуваше за седумте ќерки на Турците, за кои не се знае која од кого е, зашто сите се слични како голи зрна грав.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
А, на некој начин, сите се ранети поради ранувањето на стварното.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Сите се како часовник, за сон им време не стига, одат по стари огништа, дума по дума собират, седат на селски трапези, песна по песна бележат, сите се бујни, пргави, се млади, сѐ Македонци...
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
Сите се мршојадци под тенката ципа манири. Почнувајќи од мене.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Сите се сигурно веќе гладни. Не е моја вина.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Сите келнери се началници. Сите се гости. И домаќините се гости со гостите.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Прости ми што во замокот од мојата душа само гостинки чесни примам, останатите, останатите со лажен сјај, мат нијансирани, во споменарот на лудоста, по мостот каде стража нема, сите се исти минувачи...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Сите се еднододруго, а не се допираат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сите се тие копуци, не знаат друг пат освен оној што ги води дома. Толку е нивното знаење.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сите се распердушени, со искршени крилја и клунови, со дупнати мевови, со прекасани вратови.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)