си (зам.) - во (предл.)

Да се посматра себе си во огледало, додека го слуша шумолењето на водата?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Татко ѝ приоѓаше со отворени очи, во кои имаше матна неподвижност и мртвило.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Здогледувајќи го татка си во тој секојдневен амбиент, на светлината на сѐ уште неисчезнатиот ден, Наташа одеднаш инстинктивно сфати дека тоа е стварност а не „халуцинација“ и онака истоштена викна со сета сила што ѝ беше преостаната: -Татенце, татенце, што правиш?!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ќе копам додека да се завири вирче, мало огледало, и додека да се видам себе си во него, победите и славите, и сета добродетел моја. Да, мојата добродетел!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И кога Толе еден ден дојде во Полчиште, Митра му ја остави пушката и четничките алишта на Бешот, се облече во женски алишта од ќерка му Петра, и отиде кај браќа си во Витолиште, да си ја оплакуна горчливата и несреќна љубов по арамијата Толета. ***
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Валијата му го препрати писмото од мудурот со извесна напомена дека ја истргал војската без да сврти работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дајреџијата свиваше раменици, не смеејќи да ја погледне жена си в очи, како да беше тој виновен што порано не го отепале кралот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Раѓањето на Снежанка беше еден силен повод за затрчување во тој свет на непознатото и таинственото, па Бојан, и покрај желбата да биде попрактичен, долги минути остана покрај овцата и јагнето, поставувајќи си во мислите стотици прашања на кои не им го знаеше одговорот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Така момчето го испрати деда си в село, да си отпочине три-четири дена, да се види со луѓето, да се оттргне малку од долгата осаменост.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Ти да си во нашето школо би бил најдобар, со пламени очи рече Елена.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Помогни ми да те пронајдам, да се најдам себе си во овој вртлог на ништо. Покажи ми го патот кон слободата, се купува ли на кило можеби?
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Се подзамисли малку, гледајќи си во искинатите чевли, дека тие не би можеле да го издржат поројниот дожд кој веќе се појави, со едно сигурно ветување: благодат за сите што се под него.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Влези си во нов дом.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И копај, копај, копај, и дувај си во прстите, одвај ја ископав дупката, за да му направам легало на девојчето. На Роса моја.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Поделкај чини, поделкај, па плукни си во дланките за да не му се лизга рачката од секирата. И секирата само свирка и светка и летаат деланки од крај неа. 14
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Понекогаш ѝ се јавував на Јасна во Белград, често на Маја во Ithaca, која ѝ се јавуваше на Хатиџе во Сараево, ѝ се јавував на Андреа во New Haven, која често му се јавуваше на Игор во Осиек, Горан во New York, кој ѝ се јавуваше на мајка си во Мостар...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Јас не бев од оние синови, фројдовски речено, кои го убиваат татка си во себе, за да воскреснат, напротив јас настојував да го одржам жив татко ми во себе. И тоа во повеќе компоненти, слоеви. Првин во однос на тишината.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
13. ТИ ВЕЛАМ ЌЕРКО, СЕТИ СЕ СНАО - море, вели што ќе велиш - никој не те слуша, туку појди си во аптека со лекарскиов наод барај лек за неосетливоста што ни дојде до гуша...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Сѐ што сум постигнал во животот е благодарение на тебе…, тато, иако јас ти се спротивставував понекогаш и велев дека не си во право, длабоко во себе знаев дека, дека ти си во право и ги следев твоите совети.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Офна како од куршум пронижан и изусти длабоко потресен: — Ти ли си, Петре, брате? — и почна да го бакнува по крвавото лице на бацко му Петре, којшто се онесвести од силната возбуда што го најде брата си во крвавата борба со „непријателот", за кого веруваше дека загинал уште пред три години.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Боговите на другата страна на границата не се смилуваа кутрата Ервехе да си го види жив брата си во Поградец.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Лелекаше силно, и го бацуваше татка си во ковчегот и не им го даваше на луѓето да го спуштат во гробот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Не си во тек, а се силиш, сакам да му речам а притоа ја избегнувам профанисаната изрека Претрчуваш како прле пред магаре!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ти ветив дека ќе ја чувам Ана додека си во војска. Не ја чував. Ја дупев.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Но по неколку дена пак го повика и му рече: „Си имал среќа, момче; за храброста што ја покажа, командата те наградува: прекомандуван си во работен баталјон“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тој Трифун, Баџата, во тоа време, бараше начин зета си во Скопје да го протне за директор на некое претпријатие и сега ни наговорува мене и на Сврделот некако да му помогнеме.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А Рибата рече: - Здодевно е постојано да си во вода!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)