си (зам.) - стори (гл.)

Од тоа, да се биде најдоверлив Максимов човек, се нема никаква полза, само повеќе работа и повеќе грижи од другите, но не знае што ќе си стори и не знае што ќе стори друго, засигурно ќе го отепа Хаџи Ташку, ако му рече Максим дека се покажал недостоен и затоа го откажува од старешинството.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Името ти беше отстранувано од регистрите, секој запис за сѐ што некогаш си сторил се бришеше, твоето некогашно постоење беше одречено, а потоа заборавено.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А твоите другари, без да си сторил било какво зло, фрлија кал на твоето име и народот им поверува…
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
„Добро си сторил што си се прекрстил. Крстот те спасил“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Јасно ли ти е што си сторил?“ „Да“ - мирно вели Глигор. По образите на претседателот избива розовина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
САВЕТКА: (држејќи ја на градите и со озверен поглед кон Илија). Што е, што кабает си сторила?!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Докторот Грличков ги креваше рамињата, како крилата оние мали птици од гнездата, додека се подучуваат да полетаат: „Не знам, навистина не знам, госпоѓо, како можеше самиот да си стори толкаво зло!“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тежок ли грех си сторила, ти си дошла овде да отмолиш грех си в црква, бога ти да смилиш?
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Морав да ја земам! – Убаво си сторила, мила!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)