Со прстот на бузите седнувавме крај софра, со прстот на бузите си станувавме од софра.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Меланхолија
Понекогаш
кога ќе се сетам
дека сум била
љубена
онака како што
и сама-та
сум посакувала
во некој друг
живот
ме обземаат морници
од нелагодност
својствена
за оние кои
не се од овој свет
а би сакале
да бидат.
Смртно сама
Објасни си барем себеси
за себе.
Несаканата љубов е еуфемизам
за оддалечувањето од себе.
Кога себеси си стануваш туѓа
како созреано, осознаено
дете.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Лесно се влегуваше кај него, а тешко се излегуваше; кога ќе почнеа луѓето да си стануваат, ќе речеше „Чекајте уште една чаша за последната молитва...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)