Кога довтаса до Самовилската ливада си скина само една темјанушка - со неа да разговара, солза да капне врз цветенцето планинско.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
А потоа Зоки сам си скина една цреша и долго време ја задржа во својата рака, нежно и меко како да држи малечко пиленце.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Малчо реши да излезе надвор, во градината и да си скине некоја праска, зашто не можеше да си легне гладен.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Оде што оде и најде еден извор, та појде и се напи една вода; до изворот најде емиш зрел и си скинал та се поранил, оти беше умрел од глад.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)