си (зам.) - разговара (гл.)

Ние си разговаравме седнати на прагот и за цело време низ селото поминуваше војска и се префрлуваше отаде трапот и реката.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Девојчето и дечкото што работеа таму беа баш фини, па убаво си разговарав со нив додека го пиев кафето на шанкот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Седиме група писатели во касните ноќни часови на кафанската маса и си разговараме.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Томето и Петар си разговараа многу природно, спонтано, толку убаво им течеше разговорот, што имаа чувство како да се познаваат со години.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
И двете на екс ги испија „сокчината“ и продолжија да си разговараат.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Многу се распишав овај пат, ама, ми недостасуваат муабетите со тебе, братче, па вака кога пишвам, имам чувство дека си разговараме, дома кај нас, во дворо.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Додека си разговараа за нивните заеднички теми кои не беа малку, се појави Тодор, кој им се приближи и седна со нив.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Не велам дека ме одбива да си разговараме, или дека нема да ми одговара на прашања, ама сакам да речам дека нема да „ја имам“. Тука е, а не е тука.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Со свиркањето си разговараме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Така и Ангеле стана јаничарски ага на дворот од Мехмеда и не еднаш си разговараа со својот господар. – Паметиш ли нешто Арслане, од твојот вилает?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И баба ѝ на Дора беше дебела, но не толку страшна, затоа што повеќе се смееше и си разговараше со соседите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Овој дефект ни дојде како нарачан. Имаме толку многу да си разговараме.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Дојде и сестра ми Борка да ни помогне и така си разговараме, а таа ми рече: Миле, засега не ти треба да се мажиш. Војна е.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)