Длабат во месата, сврдлат надолу до коските, си пуштаат крв.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А небото слегло до покривите и само си пушта.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Наместо да си ги стегнете мандолините, примовите, кавалите, шупелките, гајдите, тапаните, барабаните и, качени по овие златни ридови, да свирите, да се смирите, да се радувате и оро да поигрувате, вие очи си вадите, крв си пуштате, си ги сечете главите и зулуми правите.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Си пушта жици, си провира, си штрака.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само да си пуштам солзи, само да се давам во нив.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)