си (зам.) - помине (гл.)

— Арно си поминаме и ние, бериќатверсан. Тука се, кај стоката на колибата — му одговори попот задоволен што му услужи на Толета и со тоа го покаја оној грев од Маргара.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги прибра Толе и другите четници и, речи си, уште неизмиени казаните во кои се вареше манџа за аскерот, тој со сета своја арамиска тајфа се истресе една вечер во Градешница. (Тука му беше повеќе врталиштето).
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ај ми со здравје, јузбаши ефенди. Господ да ти даде шо ти срце сака, убаво си поминаме, бериќетверсан.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И јузбашијата го изгледа Толета и многу му поласкаа последните негови зборови.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Легни бре, ќерата и симни шалварите да не замавам по очи, по глава! — беа зборовите на гавазот и заптиите кога требаше „да си поминат на редот“.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе речат: си поминал одовде со иста трема пред да зачекориш по тенките скалила кон последниот прозорец (а сакаше само срцата на луѓето да ги ископаш од правта и да ги кажеш нивните тајни)***
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Добро што не бил тука татко ти, немало убаво да си помине.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Тогаш и Ели и јас не ќе си поминевме добро.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Цимолеше за милост, издаде сѐ и секого. Можеш ли да се сетиш на едно единствено понижување низ кое не си поминал?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Двајцата покажуваа нешто по должината на брегот, се вртеа повремено кон Тврдината, потоа слегоа по скалите до зајадливите бранчиња на реката што удираа на бетонот, едниот клекна и ја пикна раката во водата, си ја накваси до над глуждот и со дланката си помина по челото.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ако е к'смет ќе си помините ошче поарно. Ете, Доста е тука.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Момче убаво да ѝ навее; свекор и свекрва умни, разумни и живот со неј да си помине. Татко и мајка да слуша.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Крпен живот, ама ете и со крпен си поминаме, поарно од со нов.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го праша како е со здравјето, како си помина на туѓина и којзнае уште колку прашања ќе му поставеше да не стаса кафето и да не го ѓибнеше на најосетливата жица.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И така, светот си поминува покрај мене и моите униформирани собраќа во гаражата, главно млади гитаристи, сценаристи, актери, артисти... и пар мексикански емигранти.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
И многу убаво си помина. ... а како таков сум тврдоглав и тоа ништо да не те чуди, бидејќи сите ние Прокопиеви сме изникнали од таков род.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Решавањето е толку едноставно, на пример, како да си поминал еден единствен мост. - Еден мост!...
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Лицето ѝ се вцрвило од игра и сонце: „Утре ќе ви раскажам колку убаво си поминав.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Беа изморени, па и времето брзо си помина, Томе го заврши состанокот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„И Филип ќе оди, да знаеш - супер ќе си поминеме“ „Во оние борови шуми на Малешевските Планини, па и крај вештачкото Беровско Езеро секако е пријатно и летно време“, се обидуваше Влатко да разговара со Теми, која божем незаинтересирана го слушаше разговорот и како да бара нешто меѓу учебниците и тетратките.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Море не в куќи, туку да не сум те видел покрај мојата куќа да си поминал. Надвор, ти грчки подлизурко!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Шетавме низ папратта... се пентеревме по карпите. Ох, прекрасно си поминавме!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Покрај нас си помина животот, вели, без нас си отиде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Девојчето си помина по улицата со своето излитено џемперче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Кога не сум со нив и кога ќе се вратам од Маврово, треперам да не ми кажат колку фантастично си поминале, па жива да се изедам од мака.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Има и други работи што ме јадат, а една од поважните е дилемата: треба ли да имам „дечко” или не, рано е или ќе задоцнам ако наскоро не почнам со тоа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)