си (зам.) - остане (гл.)

Но, да биде иронијата поголема, овие кои молчеа и не се одважија да тужат си останаа да работат и понатаму како „инвалиди на трудот“, а нивните побарувања за на име хранарина беа дури и поголеми од оние на Кирова која нели, уште на почетокот на спорот, „доброволно“ го отповика решението за скратено работно време!? ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Против пресудата работодавачот, кој ја изгуби парницата, знаејќи дека не е во право не се осмели да покрене никаков правен лек и истата беше спроведена доброволно – а раководството на „Дервен“, поучено од овој случај и под страв дека тој би ги поттикнал и останатите инвалиди на трудот да тужат – самоиницијативно ги исплати и трошоците за исхрана на останатите кои беа во иста фактичка положба, а немаа покренато тужба за истите.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кој што можеше да се спаси, се спаси кој не си остана без ништо.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој да си остане насамо со Ленка.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Очигледно, ниту татко, ниту Чанга немаа дефинитивен одговор, но си остана врежано во свеста на козарот дека животните умираат во темнина... ***
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тоа дете, подоцна низ годините, ги виде по целата земја кулите и градовите, ги виде и островите со заливите и пеперутките, само скриеното си остана скриено, и тајното си остана тајно или само наѕрено, мигум насетено.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Подобро ќе беше да си останам во тој кошмар, отколку во реалниов - помисли таа.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Сѐ ќе си остане негова тајна и мака.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Некогаш, пред дваесет години, тој ги одбиваше стројниците барајќи му на своето чедо што подобра прилика, а кога стројниците престанаа да идат, нему му беше јасно дека е задоволен, дека среќата го зачувала да не ја омажи ќерка си, да си остане таа со него, да не биде тој за неа втор, и спореден, поткошнат па макар и во своја куќа, без право да ја повела.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но и покрај тие „честења" катилот си остана катил.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ако си остане Толе Паша како што си оде сам, немаше вој страм да го јада.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ете зошто тој се согласи уште пред три четири години да ја земе Сивевата посестрима Велика за жена, та да си остане доживотен момок кај Сивета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се раскара со Бешот и другите организациони луѓе, го протепа во Градешница и самиот селски војвода Гулета, ги тевтиши Старавинци, Вешивци, Грунивци што избегаа од Витолиште и ја почна пак арамиската.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дури Тренков и другите организациони дејци, по страшните порази, се откажаа од борбата и од нападнувачка поминаа кон одбранбена борба, Толе си остана верен на својата клетва, дадена уште при напуштањето на кошарката од татка му Трајка во Крушевица, дека ќе се бори и ќе коле, тепа Турци изедници, а и нивни помагачи од која било вера.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ако не легниме, ќе замава Рифат, по очи, по глава, по раце и по ребра, та ќе си останиме алипни до векот — ја правдаа својата ропска покорност.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Вака, в глава, на место, ќе си останеме, да не тргаме маки и јадови.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ете, ни војводите од другата страна не издржаа, — почна да се правда Бешот, ветувајќи му ја на Толета бараната вечера.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Куќарчето веќе го изрешетаа заптиите на кои им се придружија и сите Турци што имаа оружје; слободно можеа да ги видат дека се само двајца.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ја остави прачката во долапот, како да потпевна прачка имам камен немам, па ја бакна мајка си в чело и цел ден и цела ноќ попусто чекаше да му подари солза радосница.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Потем сал туку се излежуваше по дома, си остана младоженец без невеста, едно време се пушти глас дека станал акробат и ноќум одел по жица како месечар, филистејците се такви, на спасителите им подаруваат осаменост, им го нудат и кошмарот на заминувањето од родната грутка – барем сега не се талка со месеци по морињата до Австралија и Нов Зеланд, а ако е до пустини и таму има пустини, но децата таму не чуле за прачки, не виделе дренки и шумски малини, децата таму се далдисани во компјутерски игри.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
- Денес без специјализација со оваа диплома ќе си останеш лекар по општа практика, што ќе рече селски доктор, да не речам еким.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И следувале војни. Светска па балканска, па пак светска. А сиџилите си останале негибнати.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Си останале тоа два света: Водите и Градот Две спротивставености на дофат Две платна што никако во еден поглед да ги врамиш.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Еднаш ги рашири крилцата, како да сакаше да подрипне и да се спушти на снегот, но се предомисли и си остана на гранчето.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Некој млади што ги вратиле, вака дечкофанчиња како Анѓелета, си останале да си работат во Франција.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Триста години си останавте раја со ваш јазик, вера и име... пред триесет години со моја дозвола, ама со грчки пари сред село изградивте црква и од тој ден се поделивте на патријаршисти и егзархисти и разделница отворивте меѓу вас и се развраживте со големата помош на тие, кои ви се правеа пријатели.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Триста години си останавте раја под сенката на моите претци и под мене.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Четириесет години Невена си остана невеста со заклучено срце во кое ја чуваше големата љубов кон кралскиот офицер, со негибната надеж и верба во неговото враќање.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Но сѐ што реков јас во нив ќе си остане без добар фундамент ако не се разгледаат некои теориски прашања, од чие правилно поставување ќе зависи успехот во нашето општо работење во полза на нашата татковина и нашиот народ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Опшноста во судбините наши ни го закрепи општото име Бугари уште до ослободувањето на Бугарија, коешто си остана по традиција во Македонија и по ослободувањето на првата.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Проектите за реформи и усилбата да се воведат тие не се, како што мислат мнозина, само игра да помине време и да си остане сѐ како што си било.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Беше и си остана романтична будала.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но ништо не помогна: - листенцето си остана стуткано.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Туку, наместо да расправаме такви глупости, јас имам поумен предлог: предлагам да си останам на моево стражарско место, а ти да си отидеш кај Госпоѓа Христова.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Не, жено, ќе си останев јас на коравата смолница. И сѐ уште ќе бев таму да не ги собраа козите и да не ја заковаа земјата во колективите. Бевме меѓу чеканот и наковалната.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Би можел да плови низ неа со својот поглед, би можел да се вивнува во сите нејзини неизмерни, незамисливи глобочини и да открива секое нејзино катче по бескрајот, исполнет до пребликнување од сите оние црвеникави допири на топлината по лицето, а пак да си остане отпуштен и така сосема, сосема мирен.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- И тој ќе ти остане тука многу денови сам и ни окото нема да му трепне, - рече Претседателот. - Ќе си остане, кога е ваков.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сигурно е ужасно, мислеше Змејко кога сеќаваш како нешто ти недостасува, кога сеќаваш дека си останал без еден дел од своето тело, кој ти останал некаде незабележано по изминатиот пат зад тебе, во сите изминати денови, а ти си продолжил носејќи му ја празнината, постојано чувствувајќи се прогонет од тој недостаток, сѐ дури вџашувачки неочекувано еден миг не те натера да го побараш, и додека не откриеш дека си останал без него. Каде ли го загубив, мислиш, каде ли?
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ќе го имаш пак само доколку си останал без тоа негде блиску, за да можеш да се повратиш; но ако си одел без тоа толку долго, за веќе да си имал време да ја свртиш браздата на твојот живот во сосема друга насока по која што те повела таа твоја загубена рамнотежа, тогаш повеќе ни еднаш нема да бидеш во состојба да го побараш и да го најдеш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Највредното си остануваат парите, тоа да го знаеш...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Не знам зошто мислам дека нештата ќе се променеа и дека животот ќе ѝ беше поинаков... ама знам дека таа сигурно ќе си останеше истата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Наши војници који остали верни отаџбини, ќут кад ја говорим, вели, морају да си останат на зборот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Стоката нека си остане на неа. А, ба, ба... мене не ми е потребна да ми ја препишува.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Но јас си останав кир Ристаќи, а на него му најдов пат по кој да го пратам под ледина!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Значи, моите чувства, зборувам во алегорија, си останаа неискажани.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Шета со погледот низ селото и гледа: си останало исто, си го задржало истиот изглед; има по некоја куќа нова или обновена, но не се раширило, си ја задржало онаа своја збиеност: од која куќа да викнеш, на другата ќе се чуе.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Мистеријата си остана засекогаш и тука Татко и Камилски немаа што да преземат, освен да се помират со традицијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не рекол народот без причина: Секој човек со својот табиет? дополни Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко предложи конечно заемките за шербет-слатките (како баклавата, раванијата, кадаифот и другите), да си останат, сѐ додека луѓето се насладувале од нив.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Институциите брзо се менувале, но табиетот на владетелот како пресуден си останал непроменет!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И додека Татко и Камилски се договараа за последните работи околу конечното составување на листата на заемките на чардакот, влезе Мајка со госпоѓата Камилска да ги поканат работливите сопрузи на подготвениот ручек во бавчата со ориентални јадења во бавчата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Виде: некои куќи ги нема, некои се изградиле или поправиле; виде нови огради на дворовите, нов мост на реката; гумењата сред село си останале онакви какви што ги паметува пред да го напушти селово, каде што се вршеше жито, каде на празници се играше оро; душата му затрепери, се возбуди.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
А јас си останав спокоен каков што си бев и пред тоа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Дванаесет години подоцна, со носењето на новиот ЗРО (2005), кај работниот однос со приправници или „чираци“ (термин кој, со право, се чини надминат, а симптоматично е тоа што за прв пат се среќава во ЗРО/05!?) – односно, со лице кое прв пат започнува да врши работи соодветни за видот и степенот на своето стручно образование и кое професионално треба да се оспособи за самостојно вршење на работата – приправничкиот стаж си остана на најмногу 17 една година, ако со закон не е поинаку определено.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Доста ми е воа шо го знам. — И си остана на своето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Митре си останува со своите соништа да ја чека општата катастрофа на противничката страна.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Соѕида и авури за воловите и коњите, амбари за житото, оти веќе сите нивчиња околу манастирот вдовицата Трна му ги ариза на „сајбијата“ да и го стори дел Пецето, инаку ќе си остане и без него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И работата се стори. Си остана Билјарот без парички!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Си останал од дете без татко, тој ти е друг татко... Белки за лошо не иде...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
ЈОРДАН: (Седнувајќи). Ох, ох!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Така е и со враќањето од туѓина, свртената страница си останува свртена.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се создадоа пет нови држави, а ние повторно си го променивме државјанството станувајќи граѓани на Република Македонија, макар што со промената во државата си остана границата помеѓу нашата родна земја и земјата на новото државјанство. Повеќе не бевме емигранти.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но модата од каталогот, во нејзиното гратче, можеше секогаш да си остане нова.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка му велеше на упорниот брат дека ние ќе си останеме без целосно семејно стебло поради проклетството на границите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Оттогаш, таа си остана во чеизот, за нашата прва невеста, ако даде бог да ја дочекаме!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Брго-брго се испрепелал над истурената вода Силјан, арно ама немаше да се натопи барем ич и си остана пак штрк.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Откога видел Силјан оти не веруваат, почнал да им кажува што му правел на татка си, како го поучувал татко му и тој не слушал, како се главил со дуовникот, како влегол во морето, како се нашол на долна земја, како правел муабет првата вечер у Аџи Кљак-кљак, како му прикажувал за старецот што го отепале децата и што колнал, како излегле двата извора од кога им изумреле сите деца од големата сипаница, како се сторил штрк и си врзал шише на гуша и како патувал од штрковата замја преку широкото море, како дошол над Плетвар и го окршил шишето, та си останал штрк и си дошол дома.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Снегот веќе престанал да врне, ама студот си останал во воздухот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас сум Нероден Петко и таков ќе си останам се додека не се најде тој што ќе ми покаже дека имам мајка, таков сум јас.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Ивана си остана на своето : „Можело да настрадаат од суша, од летните горештини водата е топла, жешка зовира!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
И ти сакаш јас да си останам само со две раце? Не! Сполајти, невесто!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Јас не би сакал да сум без моите ниви, без овците и козите, воловите и кравата, Не! Подобро ми е да си останам селанец...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А тие, кои се сторија главни пак си останаа главни и тропаа секаде: ние Егејците. та ние Егејците, така што од тоа дури им се згади на Вардарците.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сфатив дека сум имала право што не излегов да го гледам тој циркус кој што Лима и Ило го третираа сосема спротивно, како знак дека треба да си останам токму таму каде што сум.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Птицата не се претвори во оса туку си остана птица и си одлета зад покривите на куќите.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Да го надитри старецот: - Сакам десната рака да ми биде обична, а левата рака нека си остане волшебна - рече.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Виде едно шарено маченце и си помисли: „Мачето да се претвори во кротко коњче и да ме однесе дома!“ Но мачето си остана - маче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)