си (зам.) - легнува (гл.)

Една вечер, дури луѓето од тајфата си легнуваа да спијат, Веле потајно се искраде од колибите и отиде, сам во ноќта, на градилиштето.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Се враќам горе, го дувнувам кандилото и пак си легнувам крај децата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Токо, ајде, стани да ми те сместа гope како што требе, оти ошче ногу работи требе довечера да свртшиме, а еве и времето наближуа, кокошките веќе кај си легнуат.“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- И потоа си легнувате, а? Со кокошките, рано.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И тоа ми бил некој фазон! – велам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Си легнуваш, се врткаш, ги гледаш ѕидовите обложени со позлатени плочки...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Со него си легнува, со него се разбудува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)