си (зам.) - каже (гл.)

— Ете ве, сега кажете си шо имате да си кажете. Од мене да не ве стра. На никого не кажуам.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ако пак е дојден тој слепиот саат, шо велат, јас од него не бегам; токо, пак воа го вела овде, пред вас, како пред свои родители: шо имаме да си кажеме напред, да не речеме утре, ни он, ни јас, оти сме се излагале.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Јоже беше визионер илуминатор и милионер пример за секој млад пионер идол на секој дрт пензионер Од машинбравар до претседател пцуел по Бога народ не пател секој што мрчел камења кршел кој не го љубел Идризово му судел Ако си серел по Јоже Броз ќе си ги видел Удба и Кос ако си кажал за него штос ќе си се убиел згазен под воз Работа имаше сѐ беше в ред Германија, Либија се одеше гурбет бизнисот цутеше динари грст се шверцаа фармерки дури од Трст Народот жали по златното доба Центро и Славија пукаа од роба полутки, одмори, тринаести плати на Водно се градеа луксузни палати
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
„Сега би можеле да си кажеме збогум“, рече таа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Сега би можеле да си кажете збогум“, рече гласот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да си кажам најискрено, тоа е нешто над кое ние самите немаме контрола.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Се гледаа долго како да имаа меѓу себе нешто да си кажат.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сигурно требаше да си кажат нешто насамо, па не можеа од нас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Само тогаш. Ќе ми се навлажнат очиве и меѓуножјето. И ќе си кажам.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
„Јас ќе копам до три метра сам“, вели Јован, „сам ќе ја фрлам земјата горе, а потоа ќе ми треба човек за влечење кофа со земја. Да си кажеме однапред“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И на крајот од погоре изнесеното, да заклучиме: ако немаме публика или имаме, ама само замислена, сѐ што ќе сакаме да си кажеме полемизирајќи си, карајќи се да си го кажеме тивко, со шепот за да не ни се чудат оние што пред објавените кавги или полемики не знаеле дека постоиме.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
КОСТАДИН: И ди имав, пак не давав!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Зашто, навистина ако таа се праша, право ќе си каже: „Костадина го сакам“!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ама, тукушто влезе кај детето да му го види лицето и да си каже дали повеќе личи на него, или на Амдие, туку се стаписа кога виде дека и таму Тодора орото го води.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Се држиме и само вревиме, сакаме наеднаш сѐ да си кажеме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Постојана шега помеѓу мене и Бригид беше да се јавиме еден на друг и да си кажеме: „Здраво, почекај момент“, и тогаш ги вклучувавме касетофоните и трачаревме по неколку часа.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Си кажуваат за јајцата вапсани, за бело - црвено, за оро моминско среде село на Велигден.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
И така сторила. На први петли станала, од котлето си потурила од езерската вода, се измила, чиста шамија си врзала, пред икона се прекрстила и молитва си кажала.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- А ти кажа ли некому за она, копањето? Не си кажал. Одлично. Таков те сакам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- А ти молчи. Никому ни збор да не си кажал.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)