си (зам.) - замисли (гл.)

Во себе девојката лефтерно одби да си замисли каква била орнаментиката на влезот на некогашната женска гимназија.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Девојката, која едно пладне сосема случајно заталка во муабетот на четворицата стари другари, пред да папса од здодевнст, мигум осозна зошто на времето Фелини снимал такви филмови.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Во тие проектирани светови сѐ што можеме математички да си замислиме е и реално изводливо, дури и она што е во нашата околина „невозможно“, како на пример четиридимензионални тела или човечиња од бадемов леб.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Меѓутоа, на лаичката публика што не располагаше со такви сонди за да продре толку длабоко во историјата на уметноста, ѝ остануваше или со бегол па и презрив поглед да помине преку мачканиците на платната или да се препушти на начудувањето пред ѓаволското оро од богатство до експлозија на бои, во кои можеше да си замисли или препознае што сака: расцветан трн, изгниен чинар, скршена играчка, дел од човечки лик со око во уплав.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Да си замислиш еден прозорец И на прозорецот да си ја видиш сестричката Пладнето што те довикува за ручек, Да седнеш на трпеза покрај татко ти, Тој да го крши лебот и да го бакнува.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
(Имаше и такви крикови: ти се чини дека ја расцепуваат темнината и придонесуваат да си замислиш некоја чудна звучна светлина).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А од друга страна чуствувам потреба со некого сепак да разменам неколку вистински зборови.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Наеднаш ми се причинува дека премногу се арчам во необмислени заскитувања.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А притоа не можам ни да си замислам моето професорче колку е усреќено со ангажманот во мојот случај?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Патот од таа ноќ во нејзините мисли засекогаш останал како патување кон небото кое и се причинувало истовремено многу блиско но и толку далечно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеш ли да си замислиш колку многу боли кога родното место го напуштат под принуда?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
За да видиме како еден модел ни помага да разбереме некакво, без него потполно нејасно, поведение, нека си замислиме токму онаква пирамида од јаболка на каква што можеме да наидеме на кој и да било уличен штанд на кој се продава овошје.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Затоа меѓу жителите на Потковицата и ден-денеска постои уверување дека Димко, во алипноста своја, си замислил нешто и дека, пак во алипноста своја, мислејќи дека така ќе ја одбрани честа своја и на мајка си, или од љубомора, ги уби, кутрите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А тоа, убиството, се случи летото 1943-та, во време вршење.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Винстон за миг си замисли како да збива крамп сред тоа лице.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ти си замисли дека си видел парче хартија кое непобитно ја докажувало нивната невиност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Престана да си замислува и само чувствуваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можам да си замислам како си ги вадам сеќавањата од зад уво и одеднаш пред моите очи излегува бифокален објектив (што зголемува и што намалува) и во долниот дел ја гледам моменталната виртуална стварност, а во горниот моите електронски спомени од минатото (се работи за виртуален теле-микроскоп и во продолжение ќе зборуваме за виртуалните објекти).
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Постарите можеа и да претпостават, но никој не можеше да си замисли дека заминуваме засекогаш.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Нели, млад пријателе, можеш да си замислиш што произведува ваквата фалинка во браната?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И двајцата добро знаеме на која жена мислиме само јас отскокнувам кај неа љубопитен и на вишини навикнат не можев да си замислам толку еднолично и неразонодено суштество рамна снага рамен говор несовршенството ме предизвика потсвесно, како што обично се вели правев трикови за забава на народот покажував нови мустри шарпи шешири шпилови стапчиња топчиња кутивчиња бели гулаби за бела магија создавав драмски штимунг го извлекував резервниот маж последниот џокер од мојот долг од што е дупнат џеб, немав време за колебање носев кружна насмевка - рингишпил на лицето каде јас, таму таа!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Марсовец ли е Сврдле? „Не. Тој е ...па, можеби е од Јупитер или од Сатурн или можеби од Венера. Како и да е, доволно се изнамачил.“ „Е, можам да си замислам“.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кога ќе ги затвореше очите и ќе застанеше мирно, без никакво движење, вкочанет, можеше да си замисли дека стои сред некаква низина, а зимата е без ветер, без ниту една куќа, со стотици километри наоколу и дека придружници му се само празните речни корита и соголените, суви дрвја.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И самите можете да си замислите како изгледал кога му дошол до ушите ваков глас.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ѝ напишав: Можам да си замислам, Аксја, како се чувствува еден ситен мал човек седнат на стол во самиот центар на земјата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Веројатно би ја дозагубил веќе пореметената рамнотежа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Само што не бев доволно умна за да си замислам како се чувствувавте додека ја минувавте полјанката со коприви!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Таа знаеше од своето патување во 1973 година, дека таму, во родната земја ти ја јадат секоја секунда време како што не можеш да си замислиш.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)