Кога влегуваше во училницата ја ваѓаше книгата а потоа трпеливо им читаше на децата За секоја педа на нивната татковина: За огнот на нејзиното име кој исцелува сѐ, за ветриштата што ја нишаат земјата пролети, за неопходноста постојано да се наслушува говорот на коските запретани во неа.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
И не ли оној врховник на мајките (коишто „за среќа не се ниту Србинки ниту Еврејки”) на еден мировен (!) митинг им порача дека до последниот нивен син ќе се бори за „секоја педа хрватска земја”.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Ја градеа заедно и заедно остануваа во неа сите изминати лета; ја знаеја како дише секоја педа од нејзините простории и ги имаа во рацете сите допири на сите греди, од кои што беше создадена таа, а тоа можеше да трае сѐ до есеноска, кога ја напуштаа, сигурни дека напролет пак ќе ѝ се вратат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ми се чинеше дека секој камен и секоја педа му се познати.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Целата нејзина површина ја поделивме на делови, означувајќи ги со броеви, за да не биде изоставена ниту една површина; потоа внимателно ја испитавме секоја педа, вклучувајќи ги и двете соседни куќи, пак со помош на микроскоп, како и претходно.“
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
2. Од збор до зло-дело
Се згрозив, Бела Троице18живата реч ја сведов на зашеметен шум
зелен страв и црн смев
иронија
алегорија
карикатура
убавото го нагрдив
оти видов
на секоја педа од домот мој
похота по туѓ имот
стрвност по стихијност
ставање рецки на почеток и крај
во историјата
(за да може да се викне „мое“
и да се потегне!)
оти видов
луѓе се насладуваат во јадот на ближниот
се ситат ненаситно
еда просто ситење својствено човеку
створу божјему, ѕверу, укору!
оти очите ми претекоа од гледање
зборот ми се преврте наопаку
- опак камшик
очигледен!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Едноставно, се ослободил од тежината на телото, ја победувал гравитацијата на секоја педа од сцената.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)