За на домаќинот никако да не му падне на ум да го задржува, тој тивко се извлече од собата, си го пронајде во претсобјето шинелот, и со жал виде како лежи на подот, го истресе, го симна од него секое конче, го наметна на рамената и по скалите се симна на улица.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
До врвот на јазикот почувствува дека му прсна жолчката горчливо разлевајќи се во секој негов мускул, во секое конче на неговото месо.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Па и преподавањето сказанија, собитија и истории, зарем не е траење на мрежа совршена, во која секоја нишка, секој конец треба да дојде на своето место кога времето ќе стигне за тоа, кога јазлите ќе се заврзат, и зарем и тие, сказанијата, не се ненужни и непостојани вселени?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)