Мајката, Таткото и нивната рожба, синот-наратор на балканската сага најчесто ги поставува во позиција над и пред секоја држава и под било каква припадност како верни поданици на татковината на животот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Ми се доближи, ме прегрна.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
- Љубовта на мајката кон своето чедо е посилна од секоја држава, од секаква владетелска моќ!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Секоја држава се мачи, ако не да прави нови завладувања, политички, економски и културни, тогаш да ги зачува оние што се направени од понапред.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ова покажување на државноста на ниво на спектакл го симболизира напорот на секоја држава да одржува ексклузивна контрола на својата половина на граничната зона, правејќи ја границата основен симбол на својата сувереност.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)