секој (зам.) - дрвце (имн.)

Никогаш порано така не се загледувал во сè околу себе: во секоја тревка и билка, во секој цвет, во секое дрвце, лист, мов по корите на стеблата, семенките, па дури и камењата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ги фрли војничките алишта и започна повторно да трча и да опкршува околу езерото и селото, да го исполнува просторот со својот вик, да допира и да милува секое дрвце, секој камен; со денови опкршуваше низ сиот овој простор, низ сиве овие места на кои не можеше да им се изнарадува, да се опсити; пак заличи на дете што започнало првите чекори да ги прави на кое сиот свет му е мал; го вдишуваше мирисот на дрвјата, го гледаше синото небо кренато високо и исчистено од сите барути и пукоти; го гледаше езерото што како зоврено млеко се креваше и разлеваше пена на брегот; го слушаше црцорењето на птиците што ја населуваа шумата, трчаше по пеперутките, легнуваше во тревјето и пак стануваше, настојувајќи што побргу да го заборави она што му мина преку главата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Та го познавам далеку оттука секое дрвце и ми се чини секое фатило корен во моето срце.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)