„Секоја генерација со свои проблеми!“ воздивна мама Злата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Тој веројатно си мислеше дека се уште внимава на нас додека си играме.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Секоја генерација има лажни пророци но и верни слуги, но сите сме свдеоци на реалните настани и нема повеќе криенки со камуфлирани вистини, времето на послужавник ни ги сервира мрачните приказни за гладот, сиромаштијата, за уништувањето на тоа што сами го создадовме, за масакрот од војните, за братоубиството, за смрта, за осакатените војници, за натажените вдовици и мајки, за децата кои останале без родители кои боси, валкани во парталава облека питаат по улиците, транваите и железничките станици и спијат под мостовите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Трендафил тешко прифаќаше дека секоја генерација има своја музика.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Како и секоја генерација која доживува промени на системот и на границите на земјата во која живее, тие беа изгубена генерација.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)