секој (зам.) - вечер (имн.)

Лу ми раскажуваше како со недели тој и Џон јаделе само pop-corn, а пари набавувале главно од давање крв и позирајќи за таблоиди на кои им беа потребни фотографии за шокантните приказни.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Една од приказните кои оделе со Луовата слика била за некој манијак кој убил четиринаесет деца и го снимил нивното врескање, за да може после да дрка секоја вечер во шталата, а Џоновата слика се појавила заедно со една приказна за некој тип кој го убил својот љубовник затоа што сакал да се ожени за неговата сестра, а овој не сакал сестра му да се омажи за педер.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Нина знаеше дека, онака крупен и тежок, газејќи колку што може потивко, тој оди до одајата на браќа ѝ, и дека гледа во празните кревети сакајќи да се увери дека момчињата што изутрина ги испрати на пат, навистина не се во своите постели како секоја вечер.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
О, Господи, кој направи толку гревови во животот за да заслужи секоја вечер да умира? * * *
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Секоја вечер На Милан Ѓурчинов Секоја вечер излегувам на прошетка и сѐ сам и сѐ по иста патека и сѐ без посебна намисла и порив.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Во ноќта на музеите во Венеција веќе одамна никој не се запишува во правливите книги на впечатоци, како што во ноќта на вештерките никој не евоцира спомени за средбите лично со Данте на најдлабокото дно од пеколот неподносливи турканици, сека ноќ си ги обесуваат гласните жици на ченгели шиткачите на сувенири од муранско стакло, обетки, белегзии, приврзоци, порцулански чаши со слики на Свети Марко или на гондолиери кои ионака во последно време повеќе се сликаат отшто нема доволно јапонци за прошетки низ Канал Гранде, сентиментале.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Секоја вечер под дискретната светлина на електричните фенери сѐ поубаво се гледа дека луѓето сѐ помалку гледаат слики и фрески, а сѐ повеќе висат пред огледала, поради што сѐ повеќе и расте бројот на огледалата во Венеција, барабар со бројот на самобендисаните.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Ти влегло во навика да бидеш здодевен и не знам зошто те трпам, како што не знам зошто секоја вечер пред да излезам на кејот гледам телевизија.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Ја мајката, и тоа да не го пишува на внатрешната страна на ѕидот на лотката од стар весник?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
По примерот од Челебијата, сите чауши, почнувајќи од Ѓузепа до кир Андона беа си фатиле по една посестримка од младите мариовски невевчиња и чупи и секој секоја вечер се шеткаше со по една низ боровата гора, играше до неа на орото во неделините и ја водеше во својот стан сат два пред пајдосот за неколку бели череци месечно, некоја гривна, обетки, прстенчиња, синџирчиња и за некоја и друга натпишана надница.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги залага децата од стрика му и помалите братчиња и сестричиња со по некое и друго симитче, шеќерче, си повечераа и се наредија во кошарчето како секоја вечер, само оваа вечер Ката си посла во ќералчето и Толе пак проведе една брачна ноќ со неа насамо.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Веќе дваесет и две години, секоја вечер тој сака да ме однесе... точно на полноќ... но и јас знам да се бранам... со дванаест чисти симфонии на цимбали, два катаракти за славеи... едно цело крдо фоки кои се горат на тивок оган... ете ти работа за ерген...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
На терасата од хотелот „Аурора“, некогашен дворец на некој австриски или италијански гроф, секоја вечер се танцуваше.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тие можат еден ден да побараат да им се свири и со главите надолу. Е баш да не им биде. Фала им лепо. Доста е и ова: секоја вечер до сабајле...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Секоја вечер се соблекувал, скокал во езерото и пливал пред очите на љубената истовремено гушкајќи ги двата лебеда, коишто ги подготвил специјално за таа прилика.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тој значи, Германецот, безуспешно ѝ се додворувал на некоја девојка која секоја вечер седела на балконот, плетела чорапи и уживала во убавиот поглед на езерото.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ја гледа Златко светлата ѕвезда секоја вечер и сака некако да ја скине од небото. Му се чини дека од ридот тоа не е тешко.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Како секоја вечер, така и оваа, по навика, прво однатре ја залостив портата од дворот ограден со висока авлија.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„Јас секоја вечер го препишувам словото што е запишано на неа, и секојпат поинаку изгледа словото што го препишувам, со нови значења, и смисла нова добива.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Секоја вечер одев во циркусот и ги гледав сите три претстави, а по претставите одев во приколката на Ина и Светлана.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Баба секоја вечер тивко влегуваше во капеличката и се молеше за здравје на сите.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Секоја вечер пред да се прибереме на спиење одевме на чешмата со сапунот, каладонот и четкицата за заби в раце, а големата крпа префрлена околу врат.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Живи сведоци тврдат дека секоја вечер, во колона од 300 до 500 товарени правда го газеа патот и козјите патеки од Руља преку Брезница, Смрдеш, Лобаница, Крчишта, Новоселени, Шак, Ревани, Калевишта, пренесувајќи го до складиштата во Пиљкати, Јановени, Слимница, Омоцко и Тухуљ или директно до борбените позиции.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Бев со Бреда секоја вечер, а преку викендот заминавме за Вермонт до хигиенскиот центар за кој ѝ зборувала нејзината роднина.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сакав повеќе, секако - допир на кожа - но бев исполнет и среќен.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Вечеравме покрај свеќи - природна храна - а потоа облекувавме провидни фолии и водевме весела, санитетска љубов.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Пред пештерата каде што е закопан последниот калуѓер, секоја вечер од манастрискиот клет, од ноќвите, истрчува жена во црно облечена, без лице и остава барде со манастирска вода и троа леб.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Оттогаш секоја вечер се враќаа заедно во своите прашливи собички, разговарајќи за фудбалските натпревари и за многу слични работи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, денот си врвеше по старому и барабанџијата со својот оптегнат глас ја најави пак вечерната конференција на Народниот фронт,а на светлината од газиените лампи и вечерта сите селани продолжуваа да молчат и да чмурат со своите цигари во ќошковите на единствената поширока училница на основното училиште, како секоја вечер, ниеден од нив не велејќи НЕ.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Притоа само се погледнаа и сѐ беше во ред. Сега веќе беа добри пријатели и секоја вечер заедно го затвораа дуќанчето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тогаш, воопшто не ни помислувајќи на дивината, чија што песна дотогаш ја пречекуваше секоја вечер, легна во своето легло и бргу заспа. Ноќта често се будеше, заслушен.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Затоа, и покрај сета нивна ненаситна морничавост, Змејко секоја вечер наново ги исчекуваше токму нив, да ги чуе, да ја здружи со нивната исконска самотија и својата, бидејќи само со нив тој успеваше да заборави на себе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога ја виде чинијата преполна со храна, што не чинеше само една круна, младичот просто отскокна од својот стол, на кој седнуваше секоја вечер.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И, така, секоја вечер беше исполнета со крвави насилни односи, кога до израз доаѓаше само животинското задоволување на нагонот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А неговиот брат, овој шо беше богатиов, бидејќи бил многу завидлив, откако овој почнал вака, оти се збогатил така речено, му одит секоја вечер каде него и само му поставуват прашања: - Како напрај ти, шо напрај с' ова работа, откај се збогати оволку, откај ти се овие пари? - го прашуват него.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ја кажи ми да те чујам: од кого го чу тој збор?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Секоја вечер, коа си идело момчето од чаршија, сѐ ќе се допрашало момчето до старио за некој работи што видел и чул дента и сѐ нешто ќе се понаучело момчето од старио си татко.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ете колку јет вреден стар чоек, да куртулиса толку души од смрт со еден збор.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Уште двапати Клотилдина му понуди светилка, но залудно.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Така го минував времето, ден за ден, речиси две недели – во канцеларијата на тој неинтелигентен човек, кој самиот себеси се сфаќаше сериозно, и, згора на сè, се сметаше за уметник зашто понекогаш – додека бев таму, тоа се случи само еднаш – го гледаа како стои крај масата за цртање, работи со моливи и хартии и црта некој расклапан предмет, полица за цвеќе или нов вид домашен шанк, некаква мака за новите генерации потрошувачи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Очигледно, очекуваа дека наскоро ќе умрам или дека ќе станам жртва на некаква несреќа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
4. Првата следна среда отидете до градината на кафеаната која е најблизу до главниот храм во вашиот град (овде, во Белград, тоа би било во улицата Крал Петар број 6, каде што се наоѓа кафеаната Знак прашалник).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во неа секоја вечер се стуткува за да ја скрие главата и да преноќи. Каде патува тој?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Што бара? Сопчето, сопчето, ако не е издадено! Не, не за себе, не за да живее во него!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А потоа пак се запали светлото над тажната трпеза на која еден татко, зашеметен од болка, ги набљудуваше вомјазените лица на трите деца коишто не се осмелуваа да погледнат накај вратата низ која мајката влегуваше секоја вечер, носејќи чинија што испарува.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Секоја вечер чекаше мракот во неговото сопче да го растера светлината од спротивниот дом и стоеше зад прозорецот како питач, страсно насладувајќи се со онаа мала и драга блискост, со онаа семејна топлина во која уживаа други, во која уживаше и тој, како дете, за време на ретките мирни вечери во нивната куќа, кога мама... мајка му... како оваа овде...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Секоја вечер кога уморен ќе се вратев дома, бев лут затоа што ми беше минал уште еден ден од мојот живот кој ми донесе само замор, бес и точно онолку пари колку што требаше за да работам и понатаму, ако таквата работа воопшто и може да се нарече работа: по азбучен ред да сортирам сметки, да ги дупчам и да ги прицврстувам во нова фасцикла, каде што трпеливо ќе ја поднесуваат судбината никогаш да не бидат платени; или да пишувам рекламни писма што безуспешно патуваат низ земјата и претставуваат само непотребно бреме за поштарите; понекогаш да пишувам сметки што некој можеби и ќе ги плати, дури и во готово.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Имаше некаква судбинска големина во тој човек облечен во едноставната униформа на градскиот превоз, кој секоја вечер можеше да направи безвредни илјадници човекови денови.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Порано повремено го запознавала со состојбата во Пансионот, со приходите и расходите, а сега никако; порано секоја вечер спиела со него, му читала весници и книги, му пуштала музика од грамофонот; а сега никако; дури и кога ќе се разбуди преку ноќ, неа ја нема крај него на креветот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Нам пијаниците ни е сеедно. Секоја вечер почнуваме одново. Со нова чаша.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Џинот беше тој што секоја вечер го фрлаше во зашеметеност и џинот беше тој што секое утро го оживуваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Педерлук стана модерна шема секој од Сорос во раце го зема дојдоа дури во нашиот двор Софија Теодор прв амбасадор Педерлук сегде на Тв се врти и секој водител газот го трти пораки секоја вечер се редат неможат мирно на газот да седат Ја сум пасив, имам снага витка пуштајте есемес никој да не титка добро ситуиран живеам на Водно поздрав до режија нека стои долго
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Секоја вечер, околу вагонот и околу станицата, па дури и натаму по колосеците, по меѓата, и долу, под насипот во полето, крај дупките со гмечена кал за тули, пламнуваа нови огнови.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Милувам, да ти е секоја вечер слатка и срцето да ти пее како пролетна песна!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
КОСТАДИН: (Ја пушта). Ех, Симке!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Танаил, пак, некој друг страв го имаше зафатено: секоја вечер пред да легне, слегуваше долу во дворот, вртеше околу куќата и проверуваше - имаше чувство дека нешто е запалено, дека нешто гори.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
И секоја вечер така „за да не заборавите, деца, од каде ви е коренот“, - велеше таа.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Секоја вечер го чекав будна. Не поради некои сомневања во врска со неговото лично поведение.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Секоја вечер Ролан Јаковлевич и неговиот пријател Василиј Јенков го напивале Борис Степанович за да им потпише Уверенија, и секоја вечер тој одбивал да го стори тоа тврдејќи дека лично Деникин му наредил да не прави никакви измени или преправки во неговата Бумашка.“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Секоја вечер изгниена ружа, а врз нејзе врела и скржава машка солза.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Времето се лизга низ моите нежни години, а се плашам од минатото, од просторот и времето застанати во еден миг, а секој миг претворен во слика насликана на платното на очајот која секоја вечер ме враќа на местото на злочинот, обоено со агонијата на немоќта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Се плашам од сопствениот одраз во огледалото, го гледам тоа што несакам да го видам, а тоа што сакам да го видам е од другата страна на стварноста, нејзината опачина е моето вистинско лице.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Од машка перспектива, жените размислуваат премногу и се комплицираат, колку е покомплицирано толку повеќе се возбудени, прават милиони работи од еднаш, тие се поизбувливи, раздразливи, затоа често плачат а тоа ги нервира мажите најмногу од се.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Беше зборот секоја вечер да се наоѓаме таму.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Затоа ние овде секоја вечер правиме по една свадба.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Секоја вечер се крстев за да измислам поарен живот Бев многу побожна, но никако не можев да се помирам со ситуацијата, останав страшно навредена.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Му рече: „Секоја вечер кога ќе си легнев, заспивав со твоите раце под плешките и рамената во твоите дланки...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Да не ја правеше тоа Тодора поприврзана за него? Да не не му толчеше сол врз глава секоја вечер пред заспивање?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Секоја вечер четириесетина стражари и вратари ја затвораа вратата и сѐ до зори вардеа, така што никој не можеше да се префрли одовде ни од едната, ни од другата страна на брегот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Секоја вечер ја полевав со вода и ѝ пеев за да биде листеста и зелена, како божем ми е некое милениче.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Богохулно, грешно и без срам сека вечер мислам покрај Сена: што би сторил да е Notre Dam чудом млада и убава жена?
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)