Некој ја разголувал земјата; околу селото, на многу места, живееја зелено секакви дрвја, сега како да почнуваше векот на една нова пустина.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Чана се враќа и носи нарамник испокршени штици и минувајќи пак крај нив Уд ѕади има цау куп секакви дрва, признејте там! проговара и влегува во куќата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)