себе (зам.) - миризба (имн.)

А кога измина сиот тој пламен, оставајќи по себе миризба на испрелена волна од неговото облекло и искрички, што шетаат по изгорените лисја гаснејќи, тој можеше да открие дека пламенот беше го зафатил скришум од него целиот пар, на кого беше запален, и сега веќе требаше многу мака за да го задржи во рацете сето тоа затлеано, трпеливо горење.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Струеше тоа леко и меко, доаѓајќи од некои далечни западни врвови на Плачковица, носејќи со себе миризби на далечини, на задпланински полиња...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)