Прашањето беше колку моите размисли помеѓу себе разговараат на глас. И од кога почна да се случува тоа?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Луѓето кои поминуваат покрај, застануваат за миг, вртат со глави во знак дека не разбираат што им зборувам, меѓу себе разговараат, дигаат раменици.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
И, најважното: дали некој веќе го има забележано овој мој недостаток!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Се разбира дека јас лично за оваа моја слабост немам објаснување.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)