се (зам.) - дека (сврз.)

Еден крупен човек кој го крши своето тело преправајќи се дека е никој и ништо, кој знае како се нашол тука поради тоа што е близок пријател на некој од послугата.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Дел од тие совети ние децата ќе штрбневме кога влегувавме во кујната по чаша млеко пред спиење, правејќи се дека не слушаме, додека тие двете, занесени во прикажувањето на мајка ми, ќе продолжеа со спокојниот ритуал на пренесувањето на бескрајните примери и тајни од семожните животни искуства.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Тогаш заколнете се дека ќе го почитувате ова што го чувте.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Па уште толку да сме, не би можело наполно да заведеме ред: едни внатре продаваат, а други како кучиња пазиме пред вратата или вртиме наоколу и мавтаме со клоци по оние „бузовци“ што се вртат крај колибите преправајќи се дека нешто загубиле или пак се бунат дека се излагани.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А вие не правете се дека не знаете зошто од народните кујни излегуваат ептен патетични песни.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
За интересирањето на уметниците за материите кои предизвикуваат психоделични промени на свеста можеби најголема заслуга има Олдос Хаксли, кој вели: “...едно сончево мајско утро проголтав четири десетини од грам мескалин растворен во вода и седнав да ги чекам резултатите”, потајно надевајќи се дека ќе успее да ги посети световите кои на Блејк, Сведенборг (Swedenborg) или на Јохан Себастијан Бах им беа дом.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Таа бавно се придигна, преправајќи се дека е болна, се довлечка до креденецот, отсече парче леб, го намачка со мармалад и му го подаде на Мирка.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Внимателно се обиде да ја размрда ногата надевајќи се дека нешто му е изместено, но сепак, при секое подмрднување, болката никнуваше длабоко во ципата и како врел ражен се пробиваше до над коленото.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Автобусот навистина се расипа, а работниците излегоа на улицата и застанаа да чекаат друг автобус, нервирајќи се дека ќе закаснат на работа.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Заколни се дека без таа пушка ти е тешко.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Грешел, страдал, заслужил да се именува праведник. Брадата на попот апостолски му се кадрела.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се сетив за пушката. Ти знаеш, нишанџија сум, не сум вчерашен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сепак неколку жени го зграпчиле за мантијата и го напикале во тесна плевна заканувајќи му се дека со стапови ќе го испратат гол и со врзани раце до под самиот Црн Врв ако не престане да ги менува среќните мигови на свадбеното расположение. Не се шегувале, усните заканувачки им се кривеле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сакав да биде што е можно потранспарентна, надевајќи се дека гледачот ќе согледа дека структурата во која се сместени сториите е мошне реална и организирана.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Не брзајќи да посигне по понуденото, а плашејќи се дека ќе го навреди домаќинот ако го откаже сосема, Софроние направи благ и неодреден поклон нанапред спрема филџанот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Вели Лазор и потпирајќи се на раце се поткрева од земја, но веднаш потоа присетувајќи се дека дали навистина ќе му биде простено зависи од тоа дали тој ќе ги послуша Максима и Костадина, одново се отпушта на земја и сиот очаен вели А кај ќе го најдам јас Хаџи Ташку за да барам прошка од него?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тој, пак, султанот, Мурад I Ходавендекер, во склад со својот лукав и сомничав ум, искажа милост: сомневајќи се дека некој друг ќе може толку успешно да управува со Имотот колку довчерашните стопани, и сомневајќи се дека ќе може некого друг, некој Турчин на пример, да го ограбува колку нив, на Акиноските им го остави Имотот, а заедно со него и титулата и господството над целата Потковица.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И песните се некои жаловни. Или жаловни се дека ги пеат жални луѓе?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зад челична мрежа, најверојатно за да ги заштитат од мене, седат во ист ред сведоците: ученичката во црн сатен, онаа танка скоро проѕирна жена што бездруго ќе се откажува од мене колнејќи се дека сме биле во брак, оној што еднаш го сечев под струјомерот (сиот е во превивки и под долги фластери), оној друг што остана да лежи со крваво теме во царството на пауните и тревите, двајца што еднаш ја откопчуваа од подот Неговата слика.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тој често пати преминува на екстензивна дефиниција, надевајќи се дека ќе ја направи бинарната логика применлива на конструкти. okno.mk | Margina #3 [1994] 95
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
- Не смеј ме, Леме, - рече Кејтеновиот син, - не прави се поумен отколку што си, не прави се дека сѐ можеше да знаеш.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ќе собирате ли доброволни прилози за мене?“ Ѓаволски им ги замрси конците па квичеа и не можеа да проговорат од збунетост надевајќи се дека сето тоа нема да се заврши зло за нив.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Правејќи се дека не го гледа, се упати директно во негов правец.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Не можеше дури ни да се повлече, изговарајќи се дека дошол да го позајми Речникот, зашто во таков случај беше неможно да се објасни присуството на Џулија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ама, кога и тогаш Атиџе не се појави, стрештен си помисли на три работи: или таа си игра со него и се кикотка зад фереџето што не го помрднува, преправајќи се дека е некоја друга, колку да види до каде достасува неговата верност и приврзаност: или бегот ѝ забранил да доаѓа повеќе во амамот, зашто ѝ кажал дека ја открил: или пак таа не иде во амамот зашто е навистина болна.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тоа најпосле, очигледно, го натерало да го преземе она со изградбата на браната, надевајќи се дека ќе го покрие својот злостор.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Многу луѓе останале скриени во своите домови надевајќи се дека лошото ќе помине, дека вулканот ќе запре.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Едни ги пикаа своите годиначиња во градите, а тригодишните под широките кошули и така клечеа врз нив како квачки врз пилиња; други ги криеја децата зад иконите; една го кладе детето во камарата каде што попот врши проскомидија; друга го бутна во мазгалката зад иконата на св. Илија, а сите зедоа в раце по една икона, натпреварувајќи се која да ја земе иконата на Ристоса, св. Богородица и света Петка, надевајќи се дека нивната сила е поголема од онаа на другите светци, та белким и ќе ги заштити барем децата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Но кога животот, во долгиот балкански егзил, нè соочуваше со брзи и судбински решенија, Мајка ги донесуваше одлуките, оставена сама во воените траншеја помеѓу две војски, пред празните чинии на своите чеда, во времето на големата немаштија, верувајќи, надевајќи се дека Татко е со неа, го гради патот на мислите кој води до спасот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но често и тој и жена му и син му Анко и снаата се будеа ноќе исплашени, причинувајќи им се дека куќата се урива.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
А не се одвојуваа ни вечерта кога полковниците отидоа на спиење: одеа по нив, ги следеа сѐ до конаците надевајќи се дека пак ќе им бидат фрлени коски.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Благица се согласи со тоа, сепак надевајќи се дека врапчето нема да си оди.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Зашто тие заедно со своите домашни ги трпеа сите маки од Лумана, ноќе сонуваа страшни соништа и сѐ се будеа причинувајќи им се дека арамијата дошол и сега којзнае што ќе им прави.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тато, правејќи се дека не го забележал, рече: - Ах, оваа супа денеска е многу жешка! - Не е, - рече Зоки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Секој сака да го има во логорот, да го гали по главата и вратот, а му пика коска в уста, да му фрла дрвце низ шумата надевајќи се дека ќе скорне зајак.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
„Еве ти покана за мобилизација... Потпиши се дека си ја примил“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога децата ја видоа тортата, извикаа од среќа, а тетка ми Олга се обиде под маса да ја клоцне Кристина, но по грешка настрада мојата нога.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Сега јас, сега јас! - викаше таа, а Бистра и Мони високо се издигнуваа на лулашките, фалејќи се дека знаат да се лулаат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ме фати страв да не дознаат чичковците. Пак ми дојде да испуштам едно „аааа“.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Никако не можев да се опуштам, обвинувајќи се дека повторно некому го блокирам тоалетот, овојпат можеби на мојот сонлив тетин, и прашувајќи се како ќе ја истерам смрдеата оттаму ако навистина успеам да се олеснам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Не мислев да те расплачам, Мими, премногу си чувствителна, ајде, насмевни се!“ се обидуваше да ја смири Влатко, прекорувајќи се дека ја скрши радоста поради доаѓањето на дедо Владимир. Неубава работа... ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Мамо, и јас ќе појдам со вас, барем со училишниот двор“, замоли Влатко, ама одговор не можеше да добие, затоа што Мими беше многу возбудена и во мигот даваше отпор - нејќеше да ги обуе белите чорапчиња, лутејќи се дека е топло, дури жешко и може да се оди со боси стапала во сандали.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Не лажи се дека ти доаѓа од бога. Не претај многу. Можам да те шкопам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Светлокосиот се тргна од мисли и се сврте, го изгледа за миг и рече остро: - Заколни се дека нема никому да кажеш?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Мече веднаш тргна по него, надевајќи се дека сега ќе може да му каже за своето решение да се врати назад.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Петре му рече на Јолета: - Јоле, не мрдај од местото и слушај ме што ќе ти речам. Прави се дека не нѐ клаваш на умот.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Го посматраа под око правејќи се дека не го ни забележуваат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
— Не гнаси се дека образите ми се извалкани од солзи, вели мајка, и не знае кон кај да тргне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Врховистичката оружена акција во Македонија ги поттикнала големите сили, особено Русија и Австро-Унгарија како “најзаинтересирани“ за настаните во Македонија, да го забрзаат подготвувањето на реформи надевајќи се дека на таков начин ќе ја смират револуционерната атмосфера во Македонија и ќе ги осуетат бурните настани што биле на повидок.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)