се (зам.) - многу (прил.)

За гледање на ваков коњ потребни се многу работи, потребно е чиста пченица, а јас зашто за една година изгубив тројца ваши луѓе, за загубата ви го одземам коњов.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но, господи, бидејќи сите тие се многу постари од тебе зар не е залудно да се пишува писмо до тебе наместо до нив?
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Се чувствува овде горчината на онаа западна имагологија која Балканот го гледа како нешто Друго, неевропско, како темно место и слепо црево на европските култури, онаа целосно погрешна претстава за имагинарниот Балкан (Марија Тодорова), која него го сатанизира, иако според интелектуалните достигнувања тој ист Балкан е папокот на светот, врска меѓу Исток и Запад, копчето на светот (Ферид Мухиќ).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се гледа тука постојаната биполарност и осцилирање на интелектуалците од децималните јазици и култури (Анте Поповски), односно нивната Јанусова природа: припаѓајќи им на мали јазици и култури, тие не можат да се откажат од јазикот, митот и колективното несвесно на национот во кој се родени, иако по духот се многу често повеќе Европејци од Европејците.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Колку те гледам, сѐ полична стоиш. И лицето ти е денес друго: радосно, моминско, младо невестинско!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
ЈОРДАН: Де! Де! Триест лири за Симка и дваесет за свадба, доста се. Педесет лири не се многу...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
„Знаете, Лудвик“, рече, „Ги прочитав вашите песни и мислам дека се одлични. И дека се многу топли“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Таа чест ја имаше само уште отец Стефан, кога сочини нови букви, оти логотетот не можеше никако да ги научи постоечките и се жалеше дека се многу сложени.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Да ти се многу години, бегу ефенди. Добро си чул.“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ибн Пајко направи темане со почит: „Да ти се многу години, вели пашо!“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
МАРА: Палени се многу шкретите, ама Митре не може без нив.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
— Не истрчувај се многу, му велам јас на Хаџиевски, а тој ми се свртува и вели: — Каде е тоа Срем, Небеска?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- И баба ми и тетките се многу добри. Сите роднини многу ме сакаат.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Знаете, Грците се многу итар народ! Ама сето тоа се должи на благословот од деда владиката.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Дали беа многу? Колку е тоа многу? Колку? Колку се многу –повторува - многу се многу.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Не чудете се многу! И не жалете го бестрашниот Зоки Поки!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Нормално одреден број на стопанственици сметаат дека одредени права се многу високи и дека треба драстично кратење.“
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Само вода може валканица да измие под млаз од доживувања нови, такви обезличени судби без име, само справедливост без аршин двоен. Еден се многу, а малку се сто.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Ставот кој изискува секој попрво да ја подарува довербата на своето мислење го потценува обратното тежнеење кое своето мислење би сакало да го закачи за мислењата на другите лица кои се многу поповикани да имаат мислење (како што во кинеската еротика се одложува сопственото уживање за да му се приушти на другиот и за да се стекне една снага и продлабочено знаење).
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)