се (зам.) - мој (прид.)

Старице, ме гледаш со сините очи низ топлата пареа од витлерите на твојата седа коса -такви ми се очите од раѓање; Го пушташ твојот јазик и гледам ќе ме прашаш, низ прозор не умеам да гледам а колку ѝ е чудесен тој на девојкава до тебе; Избрчкана рако, помрднуваш кон мене не ти се моите очи мета на кому кому како што ли ни смета?
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
И во право се оние кои тврдат дека луѓето веќе навикнаа и не можат без нас, нè чекаат сонцето како што се чека, да го запалам огнот зашто не паметам еднаш кај и да било да се раздени, а јас да не запалам оган на кој да не горите повеќето меѓу вас.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Расфрлани се моите мисли денес како пожолтените листови од нашето домашно евангелие.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Пожарите се мои зборови, мој говор, зашто нема ништо почесно од огнот!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Украдени се моите чувства. Сега сум бесчувствителна и бодра.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
ТЕОДОС: А, нозеве ми се здрвија како да не се мои. (Сака да стане, а несигурно стои.) Не држат...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
„Господине Грекусис, ова се моите ќерки Томаица и Христина.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Четврта робија Ах, кај се мојте другари, робио нова болгарска, кажи ми, кај ги поштоме?
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
- Назад, велам, кај твоите. - Тие не се мои, вели, како и овие што не се твои.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)