Па сепак, умртвени, најмогу се грди перките за пливање што немаат идеја.
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Истоветна лузна каква што носеше Тој на челото - ѝ изгреба и на секирата уверен дека лузните нанесени од честа не се грди, па продолжуваше сам низ планината листајќи ја како недочитана книга чиј јазик го разбираше само - Тој.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)