Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Грета: Овој глас не е за радио, Лобо. (Се огледува во огледалце) Овој глас единствено може да известува во кои драгстори се продаваат свински паштети.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Лобо: Вчера ми се јави. Ми се пофали, купил нова сачмарка. Среќно момче е тој.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Изненадувачки е тоа што и покрај немањето доволно финансиски средства, односно нередовната исплата и каснењето на платите, меѓу вработените во ССМ имаше одлична комуникација и работата течеше прилично добро.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Против ова решение не беше дозволена посебна жалба, сѐ до септември 2010, кога се прецизираше дека против решението може да се изјави жалба, но дека таа не го задржува извршувањето на решението (чл. 93, ЗИДЗПП/септ.10). 5) давање можност жалбата против конечната пресуда да го нема вообичаеното т.н. „суспензивно дејство“.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, револтот се јави кога се увиде дека работодавачот презема нелогични и неприоритетни мерки како би се стабилизирала состојбата.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во судскиот процес пред Основниот суд – Скопје II, Љ. Н. беше застапуван од полномошник- адвокат3 (Д. Аргакиев), а пак за тужениот работодавач на подготвителното рочиште4 – кое, за среќа, беше и единствено, а се одржа во септември 2010 – се јави неговиот правник (Р. Николовска).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Директорот – откако дозна дека ќе биде тужен – го викна оштетениот работник, заедно со уште десетина други работници, и им одржа сочно заканувачко обраќање во кое им рече дека тие не се лојални на фабриката, но сепак, заради неговата „добродушност“, тој нема да ги избрка од работа, а нив ни случајно да не им текне преку извршител да ги бараат евентуално досудените пари што им ги должи претпријатието.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Имено, од важни причини, кои мораат да бидат образложени, судот може да одлучи жалбата да не го задржува извршувањето на одлуката (чл. 409, ЗПП) – што, секако, е добро решение во корист на работникот којшто успеал да го добие спорот, особено тогаш кога во улога на жалител ќе се јави работодавачот. в) Законот за извршување Во поглед на присилното спроведување, односно принудното извршување на судските, правосилни и извршни, одлуки донесени во работните спорови, проблематиката е регулирана со ЗИ (2005), 18 којшто е изменет и дополнет во осум наврати: двапати во 2006, по еднаш во 2008 и во 2009, и дури четири пати во 2010 година – но, за среќа, ниту една од нив не се однесува на институтот 17.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во теолошките науки се јавиле разлики помеѓу католиците и православните христијани.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Ние ја чуваме туѓата храна... Тие беа поимотни, па зимата ми се јавија: Не треба да ни ја враќаш храната, јадете вие!

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Ако се јават две вери, односно ако покрај религијата се надоврзе и комунизмот, тогаш ќе настанат непотребни, уништувачки борби помеѓу луѓето.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

- Сега да му го предадеме одговорот на служителот, - рече Даме и двајцата излегоа на балконот.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Само нека се јават, мајсторски ќе ги изиграм.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

„Ако не е баш тој што зел в џеб од оној Шабан“, се јави некој од толпата.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Човек, вели, има само три можности за проценка на човечкиот живот: проучувањето на самиот себе, најтежок и најопасен, но и најплоден метод; набљудувањето на луѓето кои се трудат да ги скријат од нас своите тајни или да нѐ убедат да поверуваме дека ги имаат; и книгите, со претпоставените заблуди што се јавуваат меѓу редовите.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Лежев завиткан во чаршафот кој веќе мирисаше на пот и ја зголемував треската со нервозата што ја имав заради тоа што таа треска ми се јавува еве токму сега на почетокот од големата и благородна работа поврзана со бунарот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

„Што направија пак твојте, либералните?“, се јави однадвор, низ подотворената пенџера, Михајло.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Повремено, од под сенката на сливата, бабуњосан и потен, се јавува машинистот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Ќе поминат тие петнаесет сантиметри, ќе се јави друг: Сега веќе, кај да е, ќе смени! Абре ќе смени, како не ќе сменела!

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

„Вода нема да излезе, ама ако случајно излезе, овде да се направи синема, кино на отворено, драјв ин, како во Мелбурн“, се јави оној гласниот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Сепак, сметам дека треба да се одбележи дека помеѓу Витгенштајновите разлози за спротиставување на интенционалистичкото објаснување, се наоѓаат и извесни поенти кои можат да се јават единствено како резултат на неразбирањето на она што тоа го носи во себе.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Во оваа смисла, виртуелната реалност може да заштити од човековото преголемо давање на значење на многубројните податоци кои се јавуваат во дел од секундата.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Виртуелната кабина ја филтрира реалната сцена претставувајќи многу почитлив свет.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Меѓутоа, по извесно време таа сама се јавила.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Друг таков не постои во Германија или, доколку се јави нешто слично, тогаш се вели дека тој е плагијат на келнскиот.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Ако „Ох, Калкута!“ ја потиснав некаде во потсвеста, во пријатно сеќавање ми останува спектаклот во „Олимпија“, во оној париски театар каде што на сцената и пред микрофонот можат да се јават само признати шансониери.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Како што почнуваа да се донесуваат првите прописи со кои им се стеснуваат граѓанските права на Евреите, така и нему почнуваа да му се јавуваат негови пријатели, некои со кои и студирал заедно на универзитетот, тогаш немајќи ни елементарен поим дека се со еврејски происход.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Ги толчеа најубавите куќи, а ја столчија пред мои очи и пред очите на таткото на Алегра и нашата синагога, онаа со двете кули во матроски риги и личните кубиња на нивниот врв.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Наскоро почнаа мобилизациите и една вечер и Јехуда Давидовиќ доби известие со наредба да се јави на мобилизациското место.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Фала му на бога, во последно време работата му го ангажира и слободното време, така што главоболките не се јавуваат како порано.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Така си помислува тој и рипнува од јастак да ги изненади, да им се јави дека е буден.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

„Тој е”, си мисли Петре и не се јавува злоба во него, ами некакво горко разбирање дека така треба да биде.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Мајсторот, заинтересиран и психолошки да го следи партнерот, го забележа веднаш ова и во првиот момент, токму кога ја одби понудата, му се стори дека во таа нестрпливост на противникот се јавува извесен изглед за неговата победа.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Јас молчев поцрвенет. Место мене се јави Бане: „Господине, тој уште не добил нови чевли“.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Пискулиев подголтна и се јави со несигурен глас: - Добар ден.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

„О, ти си бил многу добар, ти сакаш да дадеш двесте лева за мене”, се јавува однекаде пак Франц и сметина капа: „благодарам”.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Ако се загледа човек, видува дека цртите ѝ потсеќаваат толку многу на Мими, но се останати како први недоволно прецизно изведени потези, недовршени до оној степен кога се јавува убавината.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Милан, ти отиде кралицата, бог да ја прости, - се јавува однадвор гласно Саве и пак почнува да свирка.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Кротка и тажна е неговата свирка сега, како да не дава да се јави укор.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Одеднаш тој доби поткрепа. Се јави отстрана дебелиот: - Пуф, за срам - срже тој со зарипнат бас. - И ова ми биле бугарски војници!

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Го возбудува тоа тутунарот и чаршијузлијата. Таа се јави како во нарочно избран час.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Лудиот бега од пијаниот, - се јави сега филозофски кметот и пак си го заруска мезето.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Ја гледаш еднаш говедарката наша, - се јави зад Коча ѕвечливиот глас од бабата.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Меѓу другото му се јави мислата дали не би можело, барем засега, фотографијата да се замени со некаков цртеж.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Кочо се подума малку и беше веќе готов да се согласи, кога одеднаш се јави женски глас од зад него: - Ако нема каде, нека дојде момчето кај мене.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Неочекувано му се стори тоа, му се јави како нешто сосем неиспитано, - а всушност сето си дојде наполно подготвено од она негово секидневно гледање.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Воспитачот ги запиша нашите имиња и ни рече да се јавиме по неколку дена, кога ќе дојде мајсторот да ни земе мера.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Едно несоодветство се јавило заради тоа, јаз во душата, и тој мора сега да страда.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Таквото споделување на чувства може да се јави само врз основа на јасно разлачување меѓу овде/јас и таму/не-јас. okno.mk | Margina #22 [1995] 57

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Ова „благо“, речиси скриено додворување кон зборот е најбистрата проверка на сопствената мисла што поезијата ја очекувала да ѝ се јави како привидение во долгите затементи години на нејзиното непостоење, до појавувањето на македонската поезија во постоењето на другите поезии.

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

- Јас што ќе правам? - се јави Мира.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

— Море, кој сака нека биде, лели помислил за сиромашчината, да му се златни рацете! — се јави некој од купот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Евет, валиефенди (Разбирам господин валија) — одговори кајмакамот на оваа порака и зачека да му се јави мариовката.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Обете крила се умножуваа, стрелаа бесцелно само да се јават, да не удрат на нив комитите, та за некое задржување никој не мислеше.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сите почнаа во тој правец да стрелаат и псујат.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Каде ли се Иван, Циле и Горѓи што ги нема да се јават? — се прашаа во себе Тодор, Петре и сите живи четници, не можејќи да ги слушнат грмежите од пушките и бомбите од Ливада, каде и нив Бахтијар ги нападна, но благодарение на честата гора овие лесно се префрлија на Ленишко, кое не беше опседнато, та над самото селце го заметнаа трагот и удрија кон југ, заблудувајќи го аскерот со сражението на Лигураса.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Претстражата од Сугаревата чета мораше да се јави прва.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Ние сме, ние, не берете гајле — се јави дедот Волче и се стави со тој што тргна кон нив.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

- И ја сакам да предавам - се јави падавичарот Кољо. - Ќути бе ти пичка ти матер.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Многу е битно да се напомене дека секој шо сака да пие пожелно би било дома да поседуе одредена количина расолница за да ги неутрализира негативните ефекти и мучнини кои се јавуваат после бурното пијанчење.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Чудна работа ми паѓа у очи како тоа на сите јавувачи успех им стои, а толку несреќни се јавуваат кај дотичнава особа.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Прокоп залудо бараше работа. Исцеден и жолтосан, од редната која немилосрдно го тресеше, тој се јави една вечер кај Аргировата тајфа. Но не да бара работа.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Овде е опасно да се престојува! - пак се јави колебање кај инженер Александар. - Треба да си одиме.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- Ако мислиш да му се јавиме, тоа значи дека си се премислил.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

На забелешката од Геро дека требало да се јави во штабот, овој одмавна со ножот во раката дека тие во штабот веќе не мислат на него и доцедуваат некое од шишињата скриени по бироата.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

- Гината не ви се јавил? - Кој Гина? - Другарот Гиновски. Да фатите риба и да нѐ пречекате. - Не. До овој момент не.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Како последица од долготрајната употреба се јавува зависност и толеранција (корисниците се приморани да ја зголемуваат дозата), и во оваа фаза нуспојавите се чест случај.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Ова се јави како резултат на зголемениот број на „преведувачи- аматери“ (меѓу кои и голем број Британски дипломати) чија единствена цел беше, да се пренесе содржината на делото запоставувајќи го истражувањето на формалните карактеристики на текстот.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Тоа во основа е една темна материја, честички на оние душевни сензации што се простираат и движат во огромниот простор помеѓу тагата и очајот; тоа се честички што се јавуваат во улога на невидливи оски околу кои времето на творечката индивидуа ја прави својата голема револуција, постојано кружејќи од детството до денес и од денес до детството.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

- Слушајте, ве молам. Се јави вашето дете...

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

По мене се јави Бодле. Крмакот, како што го викаме на прекар. Бодле Крмакот.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Нормално, никој не се јави; тој го зеде листот, го искина на милијарда ситни парчиња, пепел го стори, и јас знаев, по тој гест, кој кај власта е многу чест, дека работите не се чисти.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Се креваше тоа грдо сподобие на прсти пред нас, и окото бело му светкаше, и насмевка на лицето му се јави.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Рече дека пробал да живее и во големиот, и во малиот свет, но дека никаде не нашол среќа: конечно, ќе му се посвети на Бога, оти има назнаки (токму така рече) дека Бог сака да му се јави.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Ниту еднаш не ми се јави; ниту пак јас му се јавив, оти и не знаев каде се наоѓа со циркусот, оти и не сум можела, оти циркусот е подвижен центар на светот, како што рече и самиот, оној ден, кога дојде повторно назад.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Само затоа и прифатив, кога ми се јави по телефон, да се видам со него.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Луција не сакаше да ја допирам и не ми го даваше своето тело, а јас горев да ја имам; не ми ја даваше ни својата душа, иако јас чувствував дека се бори самата со себе, дека е на чекор да ми ја подаде барем неа, душата; но гневот кај мене се јави кога таа одби јас да ѝ дадам нешто: мојата душа.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Логотетот беснееше, пена на устата му се јави, како кај бесен пес; а јас гледав во Лествичникот, единствен кој од зборовите на логотетот поштеден беше, и дури за пример на душа чесна и силна беше истакнат, и гледаше блажено, притворно невино, полн доблест лажна!

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И глас му се јавил, велејќи: „Не бој се, оти вистината е тука, во ковчежето, а од лицето на вистината не праведниот, туку оној што лаже треба да се бои“.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

На седмиот ден решив да ѝ се јавам по телефон: се јави мајка ѝ, јас се претставив (реков: „Јан Лудвик овде, другар од училиштето“); таа рече: „Жал ми е, Луција е болна“ (реков: „Ох, колку ми е жал. Мојата Луција е болна?“)

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И видение јасно, светлина силна во умот ми се јави, па се состави мозаикот: ми стана јасно од какви причини го немало Лествичникот на закопот од неговиот татко, и разбрав дека отсуствувал шеесет дни и шеесет ноќи, токму колку што треба за да се потроши под нозете патот до Дамаск и назад, ми стана јасно дека го украл клучот од западната одаја, од рубата на неговиот татко пред овој да се упокои; и дека златниот клуч е умножение, дело на рацете на Амореецот; ми стана јасно дека Лествичникот, откако направил умножение на клучот, го вратил изворниот клуч во одајата на неговиот упокоен татко, и дека од тагата по таткото овој се лишил, само за клуч-близнак од одајата кобна да поседува.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Мислев на мекушлавците а истовремено почувствував и останав многу изненаден дека токму сега се јавува и она чувство на измаменост од сопствената волја што грдо и неодговорно ми пристапува со оној писклив глас што доаѓа негде од далеку, а сепак од мојата внатрешнина: "Ти си лажго!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Сите, до последниот одамна имаме изјавено дека токму тоа ни е единствената желба!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ајде, нека се јави тоа маже! Молчите, нели!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Ете, ти се јавило“, ми вели деверот. „А како мислиш дека ми се јавило?“

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Лажго кој не е во состојба да ја прикрие дури ни својата лична отсутност туку глуми дека е овде.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И ова ќе му го пишеш: Татко многу ти е лут зашто не му се јави со едно писмо од место.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Седни. За идниот час ова да го научиш и сам да се јавиш.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Ко камшик од бога одненадеж Кузман се јави; намислил ужаси бојни . . . . .

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Вбесен, одненадеж среде виковите диви се јави коњик со јунаци десет.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Напротив, беше тоа недоразбирање што истовремено беше и логичен исход од културната различност.150 Понатаму, тоа открива една основна вистина за формата во која се јавуваат културните разлики и за медиумот во кој најфлагрантно се појавуваат.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Водителите не се збунија, веднаш се јавија кај друг слушател.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

И ноќеска ќе стоиме потпрени на прозорецот, резимирајќи го поминатиот ден: Станавме се измивме јадевме ѓеврек штракавме по тастатура некој ни се јави правевме ручек прошетавме на сонце гледавме вести читавме остана уште камионот, за сѐ да се заокружи.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

Од раскажувања знам кои беа тука, каква им беше живеачката, та затоа од возбуда ми треперат колената и полека, небаре се пробивам низ некоја голема мрачна сенка, пред очи ми се јавува сеништето на болните спомени што како наследство ми ги оставија моите родители и многу други кои во Перењас ги поминаа најтешките времиња по своето искоренување од родното место.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Зарем да нема никој свој во салата, блиски очи што ќе те храбрат кога ќе се јавиш на бината, што ќе се израдуваат повеќе од очите на сите присутни кога ти ќе излезеш, кога ти ќе рецитираш...

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Благодарение на тоа што внимателно ги слушав моите пациенти, дојдов до важни сознанија за тоа како функционира човечкото суштество.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Јас ги поттикнувам да зборуваат за своите проблеми, преку слободни асоцијации, низ спонтан разговор, за да можам да стигнам подалеку од симптомите на нивната болест – до траумите од детството кои заедно со примарните нагони се закопани во нивното несвесно, и така да дојдам до вистинско разбирање на нивните болести и до излекување на пореметувањата кои се јавуваат кај нив во процесите на чувствувањето, мислењето и однесувањето.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„По мозочниот удар, брат ми лежеше неподвижен цел месец пред да умре,“ рече Јохана.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Првата повоена пролет ја сретнав Јохана Климт. Една година пред тоа дознав дека Густав умрел, но не појдов на погребот, не појдов да ја видам Клара, ниту пак ѝ се јавив.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ни стана мил, близок и доверлив. Затоа решивме тебе да ти се јавиме, да ти се исповедаме.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

И така Бугарите во новиот слободен живот се јавија како народ без традиции, народни идеали, свест за народните и државните интереси и историско наследство.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

96. Исто така и Сарафов и другите подоцнежни револуционери се јавија само како нивни продолжувачи и следбеници, но не иницијатори на револуционерната организација.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Значи, Бугарија се јави како држава во вид на историско недоносче.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Во какви односи станаа Македонците со нивното национално разбудување кон балканските народности и дали позицијата што ја зазема сега Внатрешната револуционерна организација по прашањето за народноста на Македонците Словени е таква од која не може да се оди понатаму, или пак треба од неа да се направи уште еден чекор и Македонците да се јават приврзаници на националниот сепаратизам со примањето на централното македонско наречје за општ македонски литературен јазик?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Тоа беше престапничко поведение кон македонските работи и главен престапник во нив се јавува официјална Бугарија и бугарскиот народ, којшто не можеше да ја натера својата влада да се застапи за своите македонски клиенти.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ако автономијата на Македонија се јави како резултат на сегашното востание, тогаш македонското прашање ќе се реши не во полза на Македонците, а во полза на Бугарите, зашто комитетот, како што видовме погоре, работи под бугарска фирма.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ако не се јавеше новото течење во развитокот на националното самосознание меѓу Македонците, коешто ќе ги прирамни загубите на Србија со загубите на Бугарија, тогаш може позитивно да се тврди оти од Востанието бугарските интереси во Македонија само пострадаа, а српските само се зголемија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Неговата земја веќе десет години официјално беше Австралија, а македонски зборуваше само еднаш месечно, по телефон, кога во ниедно време меѓу денот и ноќта, заради разликата во времето, ќе се јавеше да ја праша мајка му како се.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

„Немој да плачеш, еве, ќе се расплачам и јас“, се јави и татко ѝ.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Читам и осознавам дека се јавиле театарски рампалии кои сакаат да стават точка на доминацијата на театарските галеничиња на државата.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Но, според мене, во условите во кои живееме Македонците идентични со луѓето кои живеат во останатиот свет, стигмата не се јавува како недоверба во оние со кои може да се разговара, туку од тоа дали ќе те разберат.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

- Ти го донесе, ние го бесевме, се јавил од темницата Пандил Димулев обеспокоен од копнеж да појде во родната планина и зад широкиот појас на смреките да ги собере сите лековити билки од царството на тревите.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Јас ви го донесов под таа јамка.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„И јас ќе појдам“ се јави брат ѝ. „Дадо земи ме!

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Јас те гледав каде што преврвуваше ама не можев да ти се јавам од мама.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Стана и отиде на прозорецот, печката зад него беше усвитена од жар, беше слободен и отпуштен, свикнат и смирен во таа темничина, како полжав под своето самарче, без никаква желба за бунење, а неговото тело не бунцаше за ниеден ненаправен чекор, само едно тивко преместување во таа просторија, во таа долина, која сега ги тераше полека сите свои жители да се јават, како при некое чудно повечерие, да испуштат од себе по некој глас, секој по некој свој писок, или по некое будно око.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

- Те нема, долго те нема! Те барав и очекував да ми се јавиш.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Па добро, можеше да се јави, да не разбуди, а не вака...

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Деца! - Помина детството! - се јави еден од екскурзијантите.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Кога ќе стасам дома, веднаш ќе ти се јавам.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Се јави Ѓорѓе, човекот што ми ја работи земјата.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Очигледно не беше свесна дека љубовта се јавува во различни облици и нијанси.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Овој пат, речиси, двете дојдоа во исто време. - Здраво! Па каде си ти? Цела недела не си ми се јавила.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Арсо се тискаше во карпата. - Долу има јаже, - се јави пак гласот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Јас, будала, се средив, се намирисав и се враќам во постела, а тој, како да ми е брат, спие!”, се јави сопругата негова, а цариничката слатко се изнасмеа и, пак погледнувајќи нагоре, викна: „Стави во тавчето зејтин, не штеди!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Ете населба, то ест место, каде што христијанската верска догма не успеала сосема да ги надвладее паганството и митологијата, туку приопштувајќи се кон нив и испреплетувајќи се со нив, со нивните обичаи и празнувања се натоврила како со бесцени камења, и историјата, припокривајќи сосе малтер на легенди и преданија, печалела за други, за завојувачите, додека за тукашните ги резервирала страдањата, прогонствата и истребувањето, а заедно со нив правото на бој и правото од сето тоа да разгрнат епски духовни мегдани, кои, во текот на времето, неуките но интелегентни души на жителите на Потковицата ќе ги преобратат во фактичка своја историја и врз неа ќе прикрепат една колку рурална толку здрава и чиста егзистенција, која, пак, несполуките и поразите, кои се јавуваат како негација на сѐ живо и движно, ќе ги извиши на рамништето на својата вера во опстанокот и тука ќе ги озакони како судбински збиднувања во човековото битисување во овие краишта.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Сето ова и уште многу нешто кое до нас, за жал, допира пооредно или никако не допира, било или можело да биде запишано во тефтерот на господарите на Потковицата, Акиноските.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И да останат тука и да чекаат сам Владимир да се јави, беше опасно.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Но како од страв, да не ме сетат кодоши не смеев да се јавам на Имотот, а како кај вас уште оттаму, од брдото, (од Зедница) видов дека свети, и како сте вие прва куќа после Имотот, решив кај вас да се јавам и вам да ви го оставам и коњов и чупалево.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И мравките насетуваа дека ќе се случи - први почнаа птиците, пауните, папагалите, златните фазани, потоа се јавија волците и лавовите.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

- Еве да ти се јавиме цару дека сме живи и здрави што и тебе ти пожелуваме од сето срце и душа да чуеш за нас како сме ги биеле твоите војничиња и како ќе ги биеме конкретно...

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Шумата се згрчи пред болката на царицата - во тоа завивање беше скриена и онаа закана што се јавува кај волчицата на плодење и на умирање.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Сталин? Тој, лично! Неочекувано му се јави на овдешниот Централен комитет со својот познат мирен глас, ти кажувам, а јас знаев зошто го стори тоа.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

- Ќе дојде време, велеа луѓето, кога војводата пак ќе се јави, ќе се врати.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Така, речиси, несретната со децата се разминувам, Ете, и Јона го чекав на сон, ама Јон никако да ми се јави.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Ќе дојде време, велеа, кога војводата пак ќе се јави.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Отидов и кај Сивевци, ја прашувам жената негова, а таа се чуди, се крсти и се домислува, - Велико, да не си сонувала нешто, ми вели, да не ти се јавил на сон Неделко, ми вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А, да го изгориме со лута вода. Малку ќе попрестане. Ама после пак ќе се јават бодежите.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Напред! Сега Бугарите се јавуваат и од третите окопи.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

На тоа за првпат се јави Чако што го донесе Ангеле пред неколку недели или месеци. 54

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Другиот ден пак така, велеше, мечката ќе влезе до потокот, потоа ќе се јави и крмакот, ќе го намириса воздухот со чурилката, велеше, ќе осети дека уште некој има тука некаде, и ќе загне кон кај што го води носот, по миризбата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

бати пасошите нели Македонија е слободна, а народот со лева рака се крсти и се чуди што ни стана, да не се јавило некое непознато беснило што нѐ скокотка и нѐ тера на смеење, ама од Македонија еден излегол, а цел свет дошол на тепање, што не се тепаат кај нив, ама на туѓо гумно и на туѓ газ не боли толку многу, и така радоста ни беше пуста, се враќаме преку туѓа земја, првин во Варна: војска, војска нѐ опколува и еден по еден нѐ пушта низ страга, ко овци на молзење, 117

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Од говедската гробница се јави мукање и ,ржење на пцовисаните говеда и коњи.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Некогаш ни се јавува и небаре запален сноп пченица што се шета низ шумата, ама не ја гори.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Не го гњави детето Љупчо, се јави мајка му, која седеше на СИНГЕР машината за шиење.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

- Така, се јави Тодор, тоа може да биде како контраст во однос на големиот процент на невработени и рецесијата низ којашто помина земјата за време на демократијата.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

- Син ти излегува со неа затоа што треба да излегува со девојки, се јави повторно мајка му. - Кај ја најде...

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

- Ова е вистинската убавица на нашата земја, а не клишето кое вие од Секретаријатот го форсирате, се јави Дарко.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Горан знаеше по седум пати да им се јавува на девојки кои не сакаат ни под разно да излезат со него, да ги застанува колегите во факултетските ходници и да ги гњави со тоа како за малку ќе го положел испититот ама ете немал среќа, и згора на сето тоа, професорот го мразел и да се фали со тоа дека оди на журки кои се посетувани од битни велеградски фаци.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Следната недела, осигурителното друштво на изнајменото возило се јави и се распрашуваше за Марија.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Истата вечер, Марија беше запишана во регистарот на пациентите со посебен сериски број и со површен коментар за нејзиното мистериозно доаѓање и за двоумењата околу нејзиниот идентитет.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

По еден долг час, отворајќи се докрај пред него, го замоли да ѝ дозволи да му се јави на сопругот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

На сон почна да му се јавува затворот, а од ноќните соништа, како некој определен ужас, затворот минуваше најаве и му ги труеше деновите.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Неговата убеденост беше толкава што кај полицаецот предизвика непријатност и тој се извини поради поставените прашања.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

1. Драги Аристин, Вие можеби имате раце и глас од коишто треперат женските уши, мустаќи кои ја разубавуваат вашата насмевка и насмевка која ги разубавува вашите мустаќи, но тоа нема да Ви помогне да станете јунак на оваа приказна.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Од допирот на седефот и од самиот поглед на него му се тресеа забите и морници му минуваа по кожата.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Оваа приказна, значи, е претворена во продавница за љубовната напивка, но таа напивка, како и сите други магични напивки не е безопасна. * На ова место одеднаш прекинав со пишувањето, бидејќи во духот ми се јави кристално јасно прашање: – Зошто ја лажеш?

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Пред четири години, при последната посета на Москва, не им се јавив, како обично, на моите московски пријатели.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

И мравките насетуваа дека ќе се случи - први почнаа птиците, пауните, папагалите и златните фазани, потоа се јавија волците и лавовите.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Покрај тоа ретко се јавуваат потешкотии и кризи, а и да ги има се лесно подносливи.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Кога ми горат ушите и образите, обично ми се јавува некој на телефонот.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Измислив мелодија и гласно ја испеав песната на златноглавиот пајак.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Не очекував, но тој се јави: Не сум далеку.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Во литературата се јавува 1926. со своите песни.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Господ сакал Богдан да се јави како спасител, да ѝ ја ослободи душата од оковите и да ѝ го исполни срцето со радост и љубов.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Ви се јавува и сосема заборавена работа, некогаш малечко трнче што ви влегло во босата нога, помните како мајка со игличка полецка го молкне и, за да не ве боли, непрестајно дувка со уста својата душа.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Повторно ја слушав Големата вода, стоев на највисоката карпа, повторно се јави оној непознат глас, таа жена, мајка.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

И никој веќе не се сомневаше дека најпосле и на овој проблем ќе му се стави точка, кога однекаде пак, по којзнае кој пат, се јави нејзиниот глас, рече: - Ајдете, - ни довикна, - што сте замрзнале, одете!

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Проклет да бидам, сеедно говореше; повтораше, бладаше: - Мајко, мајко, мајчице моја! - непрестајно ја бараше, видов, видов, проклет да бидам, на неговото лице повторно се јави онаа негова неизбришлива, голема смеа.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Со мојата аверзија кон оружјето, но и кон убивањето на невините животни, јас бев навистина атипичен за средината во која требаше да се покаже комплетен капацитет и компетентност. Но не бев осамен.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И кога неколку месеци по државниот удар ми се јави лично шефот на дипломатскиот протокол, со известување дека се организира матанѕа, односно со барање за учество, јас морав да ја покажам својата неукост и да запрашам: - Проштевајте, рековте - матанѕа...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Јас спијам со него, касајот го делам и тој деца ми прави, ама штом вчера и чумата се јави во комшии, од ум не ми излегува дека тој е нашата невола, зашто се греши пред светецот, и треба да ја добие заслужената казна. Котел не му гине, нели оче?“

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Еве сега, во нашево маало, може си чул, од вчера и чума се јави, а тоа е мала казна за сите нас што го трпиме меѓу нас овој грешник.”

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

18. ГОСПОД ШТО ЌЕ СПОИ, ЧОВЕК ДА НЕ РАЗЕДИНИ ПОТЕМ - но и матичарот да се јави на закопот со власта па и со параграфи да го приклешти тој, скротен, спор меѓу мажот и жената адамоевински прастар...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Разбирливо, таа пред мене не проговоре за синот, а и јас, дури откако заминував од Долнец се сетив на приказната за него: дека ги напуштил студиите, заминал од дома и веќе не се јавил, и дека дури отпосле дознале дека, со уште едно момче од групата што, под водство на еден млад свештеник, била воведувана во православното учење, се придружил кон манастирот Св.Тројца, преку границата.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Сетне јас, не можев да трпам, му се јавив и на шумарот од Лерна, се познававме.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Понекогаш му велам, добро де, еве затвори, јас ќе ти се јавам.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Најпосле јас решив, се вратив дома во Стрелеско и ѝ се јавив на Лена.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Не зборуваше со мене многу, ама кога ми кажа два збора дека ѝ се јавил синот, знаев од каде е куражот.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Па, познато е, на пример, дека кога едното, постарото дете, си зема улога на старател и командант, и уште ако е поддржувано од родителите, кај помалото се јавува чувство на отпор, на завист и, дури, на омраза.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Се јавив во Б за такси. Човекот се колебаше. Плаќам, велам.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Те гледам тебе како се радуваш,ѝ велам на Лена, кога ќе ти се јави пријателката од С.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

А ги местам зборовите, и гласот така го местам, да не му е лесно што се јавил, да види колку пари чини да го држиш Методија на пат, кога тој сака една ракија да испие дома.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Му се јавив на Методија од Стрелеско да го спреми тракторот.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Ема, која често ми се јавува и чиј глас многу ме куражи, ми кажува дека во весникот Време пишувало оти по смртта на Борко, планираната прослава по повод петгодишнината од изградбата на браната Долнец, немало да се одржи.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Сакав да се јавам кај Методија во Стрелеско, но не знаев дали Симон би го одобрил тоа.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Имено, таа од 1997 година престанува да се води при секое засновање работен однос (наместо претходната одредба која пропишуваше вработување на неопределено време со полно работно време), при потполно губење на работната способност (наместо претходно непрецизираното губење на работна способност), при нејавување на покана од Заводот од неоправдани причини (во 1987 година условот беше двапати едно по друго да не се јави на покана да учествува на конкурс или оглас за вработување, без да извести за причините за тоа нејавување) и при започнување со земјоделска, сточарска или друга дејност од која се остварува приход во семејството кој просечно месечно не е понизок од просечната плата по работник во стопанството (наместо претходната одредба која бараше земјоделството да биде единствено или основно занимање на даден поединец за тој да биде избришан од евиденцијата).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

А, во овој контекст, би било умесно да ги споменеме и новите одредби коишто, за прв пат, предвидуваат обврска за чување на деловна тајна од страна на работникот (т.н. забрана на „инасајдерство“ – чл. 35, ЗРО/05); како и забрана за конкурентско дејствување, која може да се јави во два вида: како законска забрана (т.н.„конкурентска забрана“ – чл. 36, ЗРО/05) и како договорна забрана (т.н. „конкурентска клаузула“ – чл. 37-39, ЗРО/05); в) договор за дополнително работење кај друг работодавач (т.н. „дополнителна дејност“) – кој, за разлика од претходниот, го склучува работник кој работи со полно, а не со скратено работно време, со друг работодавач.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Помеѓу новововедените основи се и следните: а) престанок на работниот однос поради констатирано неоправдано изостанување од работа последовно три работни дена или пет работни дена со прекин во текот на една година; б) престанок на работниот однос поради одбивање на работникот да работи на работи на кои е распореден во согласност со закон; в) одбивање обука, преквалификација или доквалификација за друго работно место кај ист или друг работодавец; г) одбивање да се јави или д) да заснова работен однос кај работодавец ако е упатен од Заводот за вработување.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Така беше многу години. После се јави Паламид, што почна од алфавита и им изнајде на Грците само 16 букви.

„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)

Ти го имаш мојот телефон, ќе чекам да ми се јавиш.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Што е мунасип, ќе платам, зашто јас пак имам волови и стока, ама со луѓе сум слаб; ми требаат два-тројца орачи, толку говедари, а може и некоја жена со поголеми деца да ги бркаат кравите по ливадите и гуските по реката – се јави и Мамут-бег од Оризари.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Куќа можат да повлечат. – Јас пак дојдов да купам два чифта: ајде ако е мунасип и касмет; да ги видам што стока се, да фаќаме рака – се јави Фазли од Дедебалци.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Се јавува и гласот на синот на Богородица, го потсетува дека тие штици не биле негови!

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Доаѓате од други времиња Сонувате девет круга За да ви се јави детето На вашето дете.

„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)

Кога се вративме во Њујорк, ни се јави Џон и ни кажа дека го стопирале проектот заради „морални причини“.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Постојана шега помеѓу мене и Бригид беше да се јавиме еден на друг и да си кажеме: „Здраво, почекај момент“, и тогаш ги вклучувавме касетофоните и трачаревме по неколку часа.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Уште од сред куќи кога се јави, се присети оти таа треба да биде, но кога дедот Ристе рече оти „си загубиле некое шилеже" начисто беше оти таа е.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ела ќе си поседиме! — се јави Тода и се качи пак на дрвата за да можат да се видат.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

— Ууу, братко, — се јави невестата Менка, која што се спремаше да оди да ја вика Доста.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Квачката е излезена до каде 'ржаново, а Деницата тукушто се јавила; треба да има ранко три четири саати.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Рано е отелена, а изгледа теленцето е слатко, не може да а повлада, — се јавува Никола Косов, еден од многуте мераклии на убаво винце, поубава ракиичка и најубави невести, иако веќе стар.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

— Ида, ида! — се јави и на тој што тропаше на вратата и пак се сврте кон кучката: — оксо — ќерата! — се провикна посериозно. — Повели, нунко, повели.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И сега ете, нунката Стојанка ја држи вратата дури да се јави некоја од Сукаловите снаи.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Чекаше да биде готов вујко му и гореше од желба што побргу да се јави на Слива и да ги види витолишките планини, покриени со вечно зеленило, а под нив селото, покриено со редок дим од двесте огништа.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Повторно се јавив, најпосле го слушнав нејзиниот глас. Беше необичен. Како да идеше од далеку, од многу далеку.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

XXIX Свинската чума одново се јави во селото, зафати да се шири, и од свињите да се пренесува на луѓето: започнаа луѓето нагло да умираат; секој ден се огласуваше камбаната, секој ден имаше погреб; заразата се ширеше од еден на друг: ги зафаќаше луѓето силна треска, висока температура, огница, паѓаа во бунило, им се воспалуваа дробовите, им се надуваа очите, по кожата им се нафрлуваа темни дамки, бубулки, кои расцутуваа во гној и се распаѓаа; им се воспалуваше грлото, кашлаа непрекидно и длабоко како да рикаа корнејќи ја утробата; им отекнуваа жлездите под пазувите и на вратот и не можеа да се помрднат; жлездите им загнојуваа, им ја труеја крвта и умираа во тешки маки.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Дури по пубертетот почнаа да му се јавуваат знаци на машко: да му се здебелува гласот, да му се јавуваат првите влакненца под носот и на лицето.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Од пукотите, од детонацијата, почнаа да му се јавуваат пукнатини на куќата.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

И покрај штотуку завршената прва година средно, таа изгледа сосема немалолетнички, со што ме убедува дека веројатно ќе се јави уште утредента наутро, и ќе продолжи да ми ѕвони упорно, во кратки интервали.

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

Трајче тропна на вратата. Беше заклучена. Го врза коњчето и викна неколкупати. Никој не се јави.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Ај, на име Божје, ќе им се јавам, да како сака нека биде; и така јас сум загубен и така“.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Да им се јавам на овие луѓе, ми е страв да не нешто ме отепаат или да не се некои диви луѓе од долна земја?

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Думал, мислел Силјан, како да прави, дали да им се јави, дали назад да се врати.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Му се јави ли?“ „Му се јавив”, рече Дејв.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

- Лично тој се јавил преку радиото – објаснуваше таа. - Ни ја пцуел земјата.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Само што втасав дома ми јавија дека те привеле – го заврши диктирањето Роман Гигов Грофот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Го слушнал некој и веднаш јавил во Комитетот!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Чекав да се јавиш до 23 часот. За жал не дојде.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Ги отворив очите. Беше наведната над мене.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Стоев збунет и раскрвавен; ништо не преземав (всушност знаев дека паниката нѐ прави невнимателни, а при вакви состојби невнимателноста е сестра на несреќите), а потоа, сосема неочекувано, како од некоја непресметлива далечина, се јави гласот на Катерина.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Јас не сум бил повикан како сведок, а ваквите состаноци за него не претставувале покани за изјави туку обични визити на кои тој ги претпочитал разговорите и размените на мислења.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

При минатата посета, кога му реков на Роман Саздов Грофот дека доаѓам врз основа на неговата покана за да дадам некаква изјава, (се разбира, не му го изрецитирав и бројот на канцеларијата во која требаше да се јавам според поканата), Грофот ми објасни дека не треба да им обраќам преголемо внимание на таквите формалности.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Оној што ме бркаше пролетва се јави претпладне - тврдеше Јана - одвај успеав да си го скријам лицето.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

На Привидот што предмалку се јави од преку мостот за жал му недостасуваат такви записи во сетилата.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Кога ми се јави утринава Роза навистина ме вознемири.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

- Утринава во Глас прочитав интересен рецепт за појадок - ни се јавува Бојка од огледалото, но јас не можам да ѝ го видам лицето.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Не му се јавив. Ја скрив главата под покривката.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Н.С. седеше до лозата и чекаше некого. Или го очекуваше токму него за да му се јави.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Некои ненапишани песни извесно време се по патничките торби на пазар, за да се издвојат симболите од цените меѓу нераскренатите здолништа и мирисите кои исчезнуваат меѓу каишите разлабавени како случајни желби меѓу знаците за распознавање заштитени со поединостите од сонот според ноктите, грбот и забите според нозете и легенот го менуваат описот на младоста и се подготвуваат еден ден под којзнае кој агол и облик да се јават :

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

„Маргот!“ Едно од девојчињата се јави. „Па...“ Никој не се придвижи.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Еднаш рече: „Кога би ви се јавил, би посакал да сум со вас. Не би бил среќен.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Стигнавме ли во Елбасан, по телефон ќе му се јавам на командирот на втората колона во Корча да ми прати друг шофер. А ти на линијата, на фронтот!

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

- Да ја претркаламе угорнинкава, па по удолнинката полесно, ќе биде да туркате...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Тогаш се јави Трајанка: - Јас ќе му проговорам, - рече таа и тргна надолу.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Оние од постелата што уште не беа заспани не се решаваа да се јават.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Но во мене од истиот тој момент, кога ми ја раскажа приказната, се јави помислата дека и тој се посомневал оти неспомнатата убавица била токму Пелагија и ниту една друга.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Ќе си поиграат поединците со ваквата дарба извесно време, а потоа наеднаш изненадени и самите ќе откријат дека дарбата ги напуштила, а некој, на кого дотогаш воопшто не му обраќале внимание наеднаш ќе се јави и бесрамно ќе објави оти токму тој е единствениот кој е надарен со поглед во иднината, и сите поранешни јунаци, избезумени, ќе слушнат дека тој, новиот, всушност ним им заповеда и дека бара од нив часкум да се свртат назад.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Можеш да ми се јавиш некој ден.

„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)

Повторно, без да сака, му се јави истото она чувство на губење воздух. Градот го гушеше.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

„Има луѓе што умираат праведни, има луѓе што умираат грешни”, им велеше попот: ”на праведните смртта им се јавува весела, а на грешните намуртена, страшна, лоша; луѓето се страшат од неа и затоа пред умирачката си го покриваат лицето со покривка за да не ја гледаат; смртта е како некој мајстор; турли-турли алати има: тесла, пила, секира, глето, клешти, сврдел, копан, затегач, турпија, скоби и многу други алати; најпрвин ќе зафати болниот од прстите да го разглобува со сите тие чешити алати: оди од зглоб до зглоб, и откако ќе го разглоби, почнува жилите да му ги сече, и најпосле ќе почне со секира да го мава по тилот додека не му ја земе душата; кога ќе му ја земе душата - ја носи право кај бога на поклонение, а потоа, еден ангел ќе ја шета душата открај-накрај на небото и открај-накрај на земјата за да ги види сите убавини; ќе ја носи по сите места каде што шетал човекот додека бил жив и ќе му покажува ангелот сѐ што чинел: добро или лошо; на четириесеттите дни ќе го врати човекот кај гробот и ќе му ја покаже мршата негова кај што лежела внатре; по четириесеттите дни, пак ангелот душата ја носи кај бога, и тогаш господ ќе му заповеда на ангелот да ја носи душата во рајот или пеколот; ете, затоа треба на умрените до четириесетте дни да им се пее на гробот и да им се носи задушница; со тие добрини може господ да се смилостиви и да им ги прости гревовите: зашто до четириесетте дни душата не му е пресудена на човека”.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Ж заспа како бебенце. Следниот ден болничарката се јави кај неговите родители.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Па и онака нема кому да се јави.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Сѐ уште држејќи ја кваката, со блажена насмевка ги затвори очите и си помисли, како нема некој пријател, сега да му се јави и да му каже колку му е убаво.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Од куќарашките наковани во подножјето на штрбавиот рид, никој не излезе, ниту се јави. Ајде не пукни си!

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

- Е, Добре, најдобар човеку на светот, ти благодарам многу, што и да се случи, ако успеам, ќе ти се јавам преку северопирливиот телефон на вештерките од кралството на Вок со едно око.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Да не испуштиме - Кој ќе го подготви паното?“ се јавија Филип, Нина, Влатко и Теми.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Оставете го срцето слободно да дише и тоа ќе ви се јави.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Се јавува едноличен звук кој се засилува.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

А јас ќе ти се јавам од Берлин со анзискарта.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

И да му кажиш на десетарот утре да ми се јави на рапорт.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Вечерта научената девојка го нарами ранецот во кој го стави торбичето со вендузите и му се јави во земјанката на командантот на баталјонот.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Очигледно, чувството за време кое се разви од асимилацијата на физичкото време настанато од арбитрарната поделба во единици на дневната ротација на земјата, има малку значење за оној тип на перцепција на времето кој може да се јави во сништата, или, како во овој случај, да биде индуциран со ЛСД.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Всушност, некои луѓе ме критикуваа за тоа како го спелувам во книгата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Не можам да ти опишам какво мачење за мене беше претходното излегување“, рече таа, гледајќи во својот сладолед од чоколада и мока.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Брус рече (со лаконско јужњачко отегнување) „бета-фенетиламин“. И тоа е во книгата. Бета-П.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

При втората средба се запознавме подобро.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Му се јавив на Брус Стерлинг во Тексас, и му реков, „Дечкото се модифицира; може да прави традиционални стимуланси. Кажи, што може да добие?“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Ќе ти се јавам“, рече таа. „Важи“, реков и ѝ ја упатив својата најширока насмевка. „И јас тебе ќе ти се јавам“.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Добар ден, среќен ден! - поздрав праќа цутнат дрен - Добар ден, да сте здрави! бело кокиче се јави.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

И ако реши човекот нешто да прави, како прв помошник книгата ќе се јави.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

А, незгодата беше во тоа што Нерка си замина во три часот, татко ми се јави од Болница и рече дека непланирано мора да дежура, па така, дома ќе си дојде дури утре претпладне, а мајка ми никако да се врати од работа.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Еднаш на баба ми ѝ се јавил некој слаткар по телефон и ја прашал дали кај нив живее некој си Борис кој влегол во слаткарницата и замолил да се јават на неговиот број и да кажат дека не може да си го најде патот до дома.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Сиот се растреперив. Што е тоа што се случило и кому се случило та што треба да се јави в милиција?

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Сите знаевме да броиме, ама Јоле наш се јави: - Јас – рече Јоле.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

- Етјен Жув, - извика Љаке. - Мамето мамино, - додаде колку за заробениците. Етјен се јави: - Еве сум.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Всушност, Марко својата шоферска работа во Канада ја започнал како совозач на Али во истата компанија во која што Марко уште работи па сега, од првиот паркинг, му се јави по телефон.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Германија замина со директорот на пат дури кон средината на идната недела без да му се јави.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Знам, вели таа од другата страна на оградата што ја одвојува градината од уличката, знам, ти не беше со булукот бегалци, отпосле се јави со ова китче во рацете и со овој чувар крај себе.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Захаријадис веднаш нареди да се преведе писмото на грчки јазик и да им се јави на сите воени команданти да дојдат на итен состанок во пештерата над селото Горажде.