се (зам.) - шутка (гл.)

Се вртка, се шутка дури не му направи Ристе ишарет со очите да му ја извади шамијата од уста. Тоа го направи без мака.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Возбудени, скоро уплашени, се шуткаа и бараа место да се нурнат во мракот под скалите, зафрлените ќошиња, и таму да се ослободат од кошмарот што го гонеше.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
БОРИС: Се шуткам како прдеж во гаќи. Тоа ми останало.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Жените носеа забулени шамии, а мажите одеа замислени на работа или се шуткаа околу куќите.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Од мракот исплива Патрокле, сомничаво се шуткаше меѓу оние што лежеа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се шуткаше со тоа чувство во себе, како да растрчуваше наоколу со него, голорак, сеќаваше како се поти.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)