Фрапира многу брзата и културна услуга зашто гостинот се чека на улица и се испраќа пак до улица.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Водата се носи на грб, в раце, се чека со часови на некоја чешмичка или извор, затоа лѓето штедливо ја трошат, а туризам без вода е прилично тешко да се развива.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
На сѐ се чека во ред, па и пред секој киоск за сладолед.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И затоа нестрпливо се чека.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Што е потивко: да се чека и сонува нешто што го нема и не се знае дали ќе дојде и дали ќе се обвистини и по крајот на сонот или да се исчезне еднаш засекогаш?
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Нѐ наведува ли на мислата дека тој и таков бакнеж е престапен, недозволен бакнеж на кој, од друга страна на значењето, пак, толку долго се чекало?
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
И потем собранието бесчесно донесе заклучоци: да се чека сега, да не се чини ништо неразумно; со отец Кирил да се постапува благо и притворно, да не насети тој лоша мисла или дело кај дванаесеттемина; сите со насмевка блага да го поздравуваме и чест висока да му чиниме; да се чека, потем, време погодно, и при прва прилика угодна за ѓаволот, да се наклевети кај логотетот или царот до толку што да биде прогонет од дворецот, што подалеку од записот во источната и умножението на записот, од западната одаја.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Побрзајте — рече, вие, ама тие секако ќе се чекаат кај Плачиврба“...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Да се чека зрното да набабри, да пушти белузлав секрет, и да омекне.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
Тој чекорел во свечена осаменост на обред во кој се кадат со темјан слабушкавите за битка, всушност не ги подавал рацете кон копнежи туку со здив, со чело, со врелина во врвовите на прстите џбарал слободен простор по чии невидливи врвици можело да се стаса до златни бранови на 'ржено море а во нивната лелеавост да се живее и да се чека на доаѓањето на русалките и девојките; со нив ќе е и таа, Ганка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ноќ, воловите жеволеле во туѓа стаја туѓо сено, стопаните фаќале бессилно суштество што до вчера се наоѓало под заштита на светените манастирски ѕидови.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Немаше зборови, само блажена насмевка која се дарува на некој што се чека.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Фитилот е угаснат, фитилот е угаснат! Но, не е можно тоа! Страшно е да се чека вака.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Додека се чека да зоврие водата, се замесува тесто од царевно брашно.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Саат на саат се чекаме, ко немтури, и првин тие ќе наполнат вода или ние ќе наполниме првин, ер како било, ама се чекаме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се чекаше откако почнаа да ни се јавуваат некои привиденија.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се стои ли крај оган среде толку улава горештина? А се чекаше ова.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Како да знаеа дека нивната работа е завршена и се чека само на еден формален акт којшто ќе го потврди нивниот триумф.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Мораше да се чека наредната година.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Се чекаше на домскиот лекар, стриче Силе Николоски. Тој ќе ја прекине неизвесноста.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Требаше уште да се чека, беше неумолив диктатот на судбината...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Мирно да се чека разврската на судбината.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Не беше дојден вистинскиот момент.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во твојот случај треба само да се чека.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Не дека посебно настојував, така ми идеше денот со него да го започнам со мали нежности, со божем случајни допири, со детинесто поставени прашања на кои самата си давав благоиронични одговори по што брвнував во смеа, на што тој ќе речеше - денес да се плати струјата или така нешто, и ќе ме оставеше да стојам со отпуштени раце во ходникот додека звукот од лифтот не ми потврди дека веќе е долу, и дека треба да се чека дури утрешниот ден за нов обид за остварување на онаа блискост што се сведува на радост што ете, на овој свет сме заедно, оти она што повремено нѐ зближуваше ноќе, беше само страст, дива и мрачна.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Не му се чекаше да потпораснат за да ги продаде некаде по пазариштата за робови, а да ги истепа или исколе сепак имаше душа во него.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Престанаа да си одат, да си идат на гости, престанаа да се женат и мажат со „Грци" и „Бугари" и од вчерашни браќа, братучеди, стриковци, вујковци, кумови и светијовани, станаа смртни непријатели и каде се сретнуваа по пазариштата Прилеп, Битола, Лерин, — секаде ги остреа забите едни на други и се чекаа да се исколат со острите ками, што обично ги криеја во самарите од маските или магарињата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ама пусти зет е, срамота е да брза тој. Ќе речат: не му се чека.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кој беше мудар лапна два стана другите вредно работеа на брана фативме дијабет од премногу мед за млеко се чекаше со саати в ред
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Во неколку дни се направија штркови и сите одлетаа крај море за да се чекаат дури сите да се соберат.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Откритието ми наликуваше на оние ситни зраци што наеднаш се јавуваат покрај нас во собата користејќи некоја мала цепутка на завесата или на ролетните и тоа со единствена цел да нѐ упатат кон загубената ситница по која со часови трагаме; а замислете си само со колку слободно време располагав секое утро, во миговите на најголемата бистрина на умот, додека чекав во бурекџилницата (топлите симиди мораше да се чекаат ако навистина ги посакувавте топли) а Катерина, реков веќе, потскокнуваше од задоволство кога ќе утврдеше дека се онакви какви што ги посакуваше.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
На поголемите станици се чека подолго: се вадат мртвите од вагоните, се внесуваат нови ранети; сламата од мртвите се вади и се гори.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
„Какви свадби ти влегле во умот”, му велеа старешините кога ќе ги замолеше да го пуштат, „ти си изветреан: се чека фронт да се отвори, а тебе умот ти е по свадби!“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Колку мачно ли се чека една тешка ноќ една темна ноќ што застрашува Сега се смеам и знам дека сеедно не е како ќе дојде таа штом престрашено чекам да биде црна црна
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Бевме срдечно пречекани. На братската атмосфера не требаше многу да се чека.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Никој друг, туку Чана ја рашири веста со својата гласна и широка уста, па така, додека се чекаше да дојде Новата година сите Егејци дојдени од Војводина мислеа на Димостен и на неговите страдања воопшто.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Чиниш се чека новодојдените да си ја апнат понадата во спокојство па потоа да почнат да разговараат.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Ете, дојде да нема веќе чекање и да нема што да се чека.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Зар така ќе се чекаме, ми вели. Јас чекам, му велам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Чекав, чекав, и не се чека повеќе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ама, не се чека повеќе, што се вели, дојде вода до гуша.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се чека уште на тебе, вели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И едно исто си повторува: Ќе дојде подобро време, треба да се чека подобро време.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)